Экс-форвард «Юнацтва» Пальчык: «Расказваў лекарам у Чарнагорыі, якія ў мяне былі нагрузкі ў 16 гадоў на перадсезонках у Захарава, то яны за галаву хапаліся»

Былы нападаючы «Юнацтва» Аляксандр Пальчык распавёў «Зеркалу» пра перадсезонную падрыхтоўку пад кіраўніцтвам Міхаіла Захарава.

– Пацікаўцеся, колькі хакеістаў у Беларусі гуляюць з грыжамі. А ўсё таму, што хтосьці прагульваў ва ўніверсітэце, напрыклад, біяхімію і фізіялогію, але атрымаў трэнерскі дыплом і вырашыў, што ўсё ведае.

Праходзіў перадсезонку ў Міхаіла Захарава. Мне, 16-гадоваму, давалі такія ж нагрузкі, як і 30-гадовым мужыкам. Праца ў трэнажорнай зале з вялікімі вагамі – гэта было ў парадку рэчаў. А любімае практыкаванне Захарава – чаўночны бег на лёдзе са здаровымі шынамі.

Улетку ў хакеістаў закладваецца падмурак, даецца аб'ёмная праца. Але як наконт асаблівасцяў арганізма, розніцы ва ўзросце? Некаторых ванітавала ад экстрэмальных нагрузак. А малады гулец бо не стане спрачацца – адразу вылеціш са складу. Ды і я верыў трэнерам, лекарам. Лічыў, што яны прафесіяналы сваёй справы.

Потым не раз аналізаваў: хакеістаў выкарыстоўваюць як матэрыял. Вытрымаў – выдатна. Атрымаў траўму або ўпаў узровень гульні – да спаткання. За год, што з'ехаў з Беларусі, ніхто не пацікавіўся, як справы, што з карʼерай. Хаця быў на добрым рахунку.

У Еўропе, Паўночнай Амерыцы іншы падыход. Галоўнае – зацікавіць дзіця хакеем. Што да трэніровак у прафесіяналаў, то ўсё выдатна, практыкаванні максімальна набліжаны да гульнявых сітуацый. Кожны крок кантралюецца. У прыватнасці, тэхніка ў трэнажорнай зале – людзі цэняць здароўе спартсменаў. А ў нас працуюць па-старому, не жадаюць вучыцца новаму. І толькі робяць выгляд, што клапоцяцца аб хакеістах.

Вядома, можна прайграць канкурэнцыю. Гэта спорт, гэта нармальна. Але няправільна, калі ўсё робіцца бяздумна. Рана ці позна неапраўдана цяжкія нагрузкі прывядуць да траўм. Захацеў раптам Захараў прыдумаць крос на спякоце пабеглі па асфальце. І ўсё роўна, што ад яго будзе больш шкоды, чым карысці. Калі расказваў лекарам у Чарнагорыі, якія ў мяне былі нагрузкі ў 16 гадоў, то яны за галаву хапаліся.

Зрэшты, з сыходам Захарава з «Юнацтва» трэніровачныя абʼёмы асабліва не знізіліся. Няўжо што стаўленне да гульцоў стала больш чалавечным. Мне камфортна працавалася з Аляксандрам Макрыцкім, Аляксеем Калюжным.

Вядома, адкруці сітуацыю назад і ведай, да якіх наступстваў усё прывядзе, то не гуляў бы ў плэй-оф у 2022-м. Або прынамсі прапусціў бы нейкія матчы. Хаця зноў жа, невядома, наколькі сурʼёзнымі былі праблемы да гэтага. У нас часта так: «Ты малады, усё пройдзе. Ледзь пацярпі, потым адпачнеш – і нармальна».

Што б параіў іншым маладым гульцам? Па магчымасці зʼяжджаць развівацца ў Паўночную Амерыку, Еўропу. Шкадую, што сам не зрабіў гэтага раней. У 2020-м пасля драфту CHL «Юнацтва» не адпусціла, а праз год перашкодзіў каранавірус, – распавёў Пальчык.