Руслан Цевераў: «У Казахстане ўбачыў, што такое, калі за цябе заўзеюць, пазнаюць, адчуў сябе сапраўдным футбалістам»

Футбаліст «Віцебска» Руслан Цевераў распавёў пра свой легіянерскі досвед ў Казахстане.

– Папярэднія пяць гадоў вы правялі ў «Віцебску», але адправіліся на легіянерскі шлях. Гэтае рашэнне было звязана з вылетам каманды ў першую лігу?

– Тут згуляла некалькі фактараў. Гэта і вылет «Віцебска» ў першую лігу, і эканамічны складнік. Усё ж у нас з жонкай Настай нарадзілася дзіця, таму фінансавую частку хацелася палепшыць.

– Што не атрымалася ў казахстанскім «Жэтысу»?

– Асабіста ў мяне ўсё атрымалася. Казахстан даў мне магутны штуршок у плане эмоцый, веры ў сябе, упэўненасці ў падтрымцы з боку сям'і, якая была са мной з першага дня. Гэты легіянерскі досвед пайшоў толькі на карысць у плане загартоўкі характару. «Жэтысу» ўзначаліў новы трэнер, якому я не падышоў. На момант майго догляду па статыстыцы я быў у вельмі нават нядрэннай форме. Але, абмеркаваўшы ўсё з жонкай, узважыўшы за і супраць, вырашылі вярнуцца ў Беларусь. Вельмі засумавалі па родных. Хаця варыянт застацца ў Казахстане быў.

– Ці можна назваць тыя паўсезона страчанымі?

– Не, я даведаўся шмат новага. Ды і змена абстаноўкі адбілася станоўча. Хоць ўбачыў, што такое, калі за цябе заўзеюць і цябе пазнаюць. Прыехалі гуляць з «Ардабасы», выйшлі з аўтобуса, дзеці мяне акружылі, просяць аўтографы. А я не прывык да такой увагі: разгубіўся і ўцёк у аўтобус. У той момант адчуў сябе сапраўдным футбалістам. У Казахстане мне спадабаліся стаўленне, узровень чэмпіянату, інфраструктура. Для людзей футбол – свята. Калі ўзнікне такі варыянт, то з задавальненнем яго прыму. Але, натуральна, буду абмяркоўваць з сямʼёй, якая для мяне на першым месцы, – сказаў Цевераў.