Пабудзей пра 2:1 з «Мінскам»: «Молаш спытаў: «Вы можаце спакойна давесці матч да перамогі? Хачу пабыць з нармальнымі валасамі, а не сівымі»
Паўабаронца «Тарпеда-БелАЗ» Вадзім Пабудзей пракаментаваў матч з «Мінскам» (2:1) у 7-м туры ЧБ.
– Як вам гэты матч па змесце?
– Цяжкім ён выдаўся. Збоку, напэўна, магло падацца, што «Тарпеда-БелАЗ», скажам так, абыякава глядзелася. Мы правялі добра першыя дзесяць хвілін сустрэчы – і апошнія. А вось яе частка паміж імі проста правалілі. Так што будзем разбірацца, чаму так адбылося.
– Праўда, што гэта самы няўдалы матч каманды цяперашняй вясной?
– Можа быць. Мусіць, нароўні з кубкавай сустрэчай супраць «Іслачы». Яна нам таксама не ўдалася.
– І ўсё ж, якія прычыны таго, што ваша група нападу правяла такі невыразны матч – да самай яго канцоўкі?
– Шмат прайграных адзінаборстваў, шмат недакладных перадач. Мусіць, яшчэ трэба аддаць належнае і суперніку. «Мінск» цудоўна гатовы фізічна, і таму яго гульцы змаглі зрабіць такі вялікі аб'ём працы. І калі абараняліся, і калі ўцякалі з мячом на нашу палову поля. Гаспадары даставілі нам вельмі вялікія праблемы. І добра, што так атрымалася – і мы атрымалі гэтую валявую перамогу.
– Дарэчы, як гэта аказалася магчымым?
– Гэта ўсё наш Максім Скавыш. Выдатна, што ў нас ёсць такі футбаліст. Канешне, для нас важны ўсе гульцы. Але Макс валодае багатым бэкграўндам пераможцы, прычым гэта тычыцца не толькі футбола, але і ўвогуле ўсяго. І калі такі футбаліст выходзіць на замену, гэта надае сіл, смеласці і запалу ўсёй камандзе.
– Ці даўно ў вас быў менавіта такі камбэк: 0:1 да 88-й хвіліны – і перамога?
– Не памятаю. У мяне, мусіць, наогул не было. Адпаведна, і ў «Тарпеда-БелАЗа» за гэтыя тры сезоны – відаць, таксама. Мы маглі хіба што нічыю вырваць на апошніх хвілінах. Напрыклад, калі мінулай восенню праводзілі дома матчы чэмпіянату з «Нёманам» і «Славіяй». Або калі ўлетку была еўракубкавая сустрэча з АЕКам.
– Няўжо на 85-й хвіліне ніхто з вашых гульцоў не змірыўся з паразай?
– Думаю, у нас такіх проста няма. Дзмітрый Васільевіч Молаш прывівае нам менталітэт пераможцаў. Так што ваявалі да апошняга.
– Дарэчы, што сказаў Молаш камандзе пасля фінальнага свістка?
– Спытаў: «Вы можаце спакойна, без нерваў, давесці матч да перамогі?» І сказаў: «Я хачу яшчэ пабыць з нармальнымі валасамі, а не з сівымі».
– А вы яму што?
– А што мы? «Гэта футбол, гэта эмоцыі». Наш галоўны трэнер і сам усё гэта цудоўна разумее. Я бачыў, які кайф яно атрымала ад гэтай перамогі. Бо такія камбэкі – гэта асаблівае задавальненне, сваё хараство. Хоць зноў-такі лепш было абысціся без гэтага і выйграць спакойна, – сказаў Пабудзей.
