Ілля Усаў: «У Амерыцы ёсць рускія крамы, купляў пяльмені. Неяк сам смажыў дранікі»

– Калі я граў у юніёрскіх лігах, жыў у інтэрнаце або ў сям'і. Таму побач заўсёды былі людзі, якія маглі дапамагчы ў бытавых пытаннях: некуды завесці, нешта купіць, арганізаваць. У дарослым хакеі клуб дае гасцініцу на час кэмпа.

За гэты час ты павінен сам знайсці кватэру. Тут таксама шмат пытанняў: кватэра з мэбляй ці без, калі без – трэба шукаць, дзе яе арандаваць. Той жа посуд, іншыя дробязі. Усе гэтыя крэдытныя карткі для заробкаў і не для заробкаў. Іх таксама трэба адкрыць, падаваць розныя дакументы.

Гатоўка і ўборка – асобная гісторыя. Калі жывеш адзін, то гэта ўсё на табе і за гэтым трэба сачыць, калі не хочаш жыць у бардаку. Апошнім часам я жыў у цэнтры. Ад дома да катка - 10 хвілін пешшу, крамы былі побач, таму ў аўто я не меў патрэбу. Калі трэба было куды-небудзь выехаць, карыстаўся таксі.

– Сірак'юз не вельмі вялікі ж горад?

– Ды і мне гэта падабалася таму, што ў ім менш забаў. Можна больш сфакусавацца на працы. Адпачыць зрэдку ёсць куды схадзіць, але не так шмат спакус.

– Вялікі плюс яшчэ і ў тым, што ты дастаткова нядрэнна ведаеш англійскую.

– Сто працэнтаў. Калі б не веданне англійскай, то было б яшчэ цяжэй. Калі была б магчымасць, вярнуцца назад у школу, на англійскай я б больш акцэнтаваў увагі.

– Чаму больш за ўсё ў Амерыцы сумаваў? Мусіць, у першую чаргу, па людзях?

– Вядома, гэта сям'я і сябры. Але і па месцах таксама. Проста па горадзе быць падобным пагуляць, наведаць тыя ж арэны. Вельмі сумаваў па ежы.

У Амерыцы ёсць рускія крамы, атрымоўвалася часам схадзіць і купіць сабе пельмені. Неяк сам смажыў дранікі. Калі вярнуўся дадому, мама адразу падала халадзільнік, гарошак. Сумаваў па гэтым, – цытуе Усава sport5 са спасылкай «Спорт Кадр».