Усе навіны

Корабаў пра 1:4 з «Шахцёрам»: «Недарэчныя галы, але пры гэтым «Хімік» меў дастаткова момантаў, я не магу знайсці тлумачэнняў»

14 сакавіка, 09:07

Галоўны трэнер Станіслаў Корабаў «Хіміка» трэцяе паражэнне ў серыі ад «Шахцёра» (1:4).

– Ну які матч атрымаўся? Другі гол не сыходзім з раздзявалкі. Мы вось толькі што аб гэтым казалі, літаральна перад самым вынахадам яшчэ раз нагадалі. Так нельга пачынаць гульню. Я не ведаю, як гэта атрымліваецца і чаму. Гуляючы з такім супернікам, пачынаць матч з 0:2… Ну, куды там? Таму вынік табло.

– Другі матч запар гісторыя прыкладна падобная, як быццам каманда спіць. Пра неданастрой гаворкі не ідзе, таму што ваш супернік «Шахцёр», а з ім так нельга.

– Які неданастрой? Ды і не спіць каманда. Можа, хлопцы сёння перанерваваліся ці што. Я не магу знайсці тлумачэнняў. Недарэчныя галы, але пры гэтым мы мелі дастаткова момантаў. Іншая справа, што мы іх не рэалізуем. Тры гульні – тры галы, гэта вельмі мала. Пры гэтым момантаў у кожнай гульні, насамрэч, звышдастаткова. Іх проста трэба забіць, але мы, нажаль, не можам гэтага зрабіць. Бракуе майстэрства або бракуе стрыманасці. З адным голам вельмі складана выйграць, тым больш у гульнях з такой камандай.

– Пяць хвілін большасці – такі шыкоўны шанц, які наўрад ці будзе часта выпадаць. Чаму нічога не атрымліваецца?

– Яшчэ раз паўтаруся: так, у нас было дастаткова момантаў. Па нашай статыстыцы мы 37 разоў кінулі па варотах. Так, недзе кідок кідку розніца, але, тым не менш, і «ў нуль» выхады былі, і два ў адзін, і з пятака ў пустыя вароты не траплялі. Ну, трэба забіваць.

– Асіпкоў адыграў усяго пяць хвілін. Не гатовы быў да сённяшняй гульні ці проста на яго паўплывалі галы, прапушчаныя ў першыя хвіліны матча?

– Таксама не магу растлумачыць. Я не магу растлумачыць як, але ён яшчэ раніцай ведаў, што будзе граць. У нас няма трэнера па варатарах, таму я не магу растлумачыць, што там з варатарамі адбываецца. Так нельга.

– Зараз рахунак у серыі 0-3. «Шахцёр» відавочна прыехаў заканчваць серыю ў Наваполацку. Першы матч правялі ў барацьбе, але далей дазваляеце суперніку рабіць усё, што ён захоча. У першым матчы ж атрымлівалася нешта, ці каманда суперніка больш дазваляла?

– Каманда суперніка не дазваляе нічога. Першую гульню згулялі строга: недзе цярпелі, недзе чакалі, але ледзь не дацярпелі, таму прайгралі, хаця можна было чапляцца. У другой гульні ўсё зразумела, ёсць у нас свае праблемы, але мы не будзем аб іх казаць. Сёння ўсё накшталт жывыя-здаровыя, але вы самі ўсё бачылі. Сказалі ў распранальні, што ёсць яшчэ матч, за які мы проста абавязаны чапляцца. Мы проста не маем права яго прайграваць, вось і ўсё, – сказаў Корабаў.