Пра «спартанскае» выхаванне, ФК Мінск і ФК Ашмяны-БДУФК. Інтэрв'ю з Аляксеем Маліноўскім
Як ты пачаў займацца футболам?
У дзяцінстве тата прымушаў мяне шмат працаваць над фізічнай падрыхтоўкай: скачкі на скакалцы (у дзень я скакаў на ёй ад 1000 да 2000), адцісканні (ва ўзросце прыкладна 10 гадоў за цэлы дзень я рабіў мінімум 200 адцісканняў), і, вядома ж, прэс. У мяне нават быў спецыяльная сшытак, у які я запісваў у табліцах, колькі зрабіў за дзень і тыдзень практыкаванняў. Памятаю, як мне было гультаявата іх маляваць, думаў, што магу запомніць усе вынікі. Але бацька ўсё кантраляваў. У той час гэта мяне вельмі злавала, але цяпер я разумею, што тады гэта дало мне вялікі падмурак.
Бацька ў 6 гадоў хацеў аддаць мяне ў ФК Мінск. Тады першы год праводзіўся набор з 6 гадоў. Але аказалася, што вазіць мяне няма каму, так як трэніроўка пачыналася ў 14.00. Таму на футбол мяне запісала мама. Яна ўбачыла аб'яву на дзвярах пачатковай школы. Заняткі праходзілі на суседняй вуліцы ў вячэрні час у адной са школ. Так з 7-і гадоў я пачаў займацца ў ФК Мінск. Першым маім трэнерам быў Мікалай Волкаў (першы трэнер А. Мілеўскага).
Але займаўся я ў яго нядоўга, прыкладна 1-2 гады. Пасля гэтага ў ФК Мінск мяне трэніравалі:
Васільеў А.М.
Сінічын А.А.
Пінчук А.В.
Сінкавец А.І.
Петраўскас Й.Ю.
Андрэеўскі В.Л.
Шчупак С.М.
Лухвіч А.А.
Курнеў В.Б.
Давыдовіч А.І.
Грыгараў В.С.
Як можна заўважыць, у мяне было досыць шмат трэнераў, і гэта я назваў тых, з кім я працаваў мінімум год. Калі пералічваць усіх - вельмі доўгі спіс атрымаецца. Я нават не змагу адказаць на пытанне, чаму іх было так шмат.
З хлопцамі, з якімі пачынаў футбольную кар'еру, падтрымліваеш сувязь?
У 7 класе мне прыйшлося пераводзіцца ў іншы клас на першую змену, каб паспяваць на трэніроўкі са сваёй камандай.
Вельмі мала таварышаў па дзіцячай камандзе працягнулі кар'еру ў якасці гульцоў. Наогул з нашай першай каманды ў футболе засталося тры чалавекі: я, Е. Маліноўскі (ФК Смалявічы) і І. Санько (ФК Крумкачы). Мы да гэтага часу падтрымліваем сяброўскія адносіны.
З сям'ёй Лаўцоў мае бацькі знаёмыя з дзяцінства. З Юрам Лаўцом (ФК Арсенал Дзяржынск) мы знаёмыя з самага нараджэння, а цяпер сапернікі на полі. У Таццяны Анатольеўны Лавец я займаюся прыкладна гадоў дзесяць. Лічу яе лепшым трэнерам па фізічнай падрыхтоўцы ў Беларусі. Яна ніколі не адмовіць у дапамозе як пры рэабілітацыі пасля траўмаў, так і проста ў падтрыманні фізічнай формы. Таксама заўсёды можна проста звярнуцца за парадай, як да пісьменнага спецыяліста па спартыўнай падрыхтоўцы. За што ёй вялікі дзякуй.
Як ты стаў гульцоў ФК Ашмяны-БДУФК?
Пасля заканчэння школы паступіў у БДУФК на факультэт Спартыўных гульняў і адзінаборстваў па спецыяльнасці трэнер па футболе. Зараз на 4 курсе. Спадзяюся, здам усё без асаблівых праблем.
З'яўляючыся выхаванцам ФК Мінск, ездзіў на прагляд у ФК Слонім. Але неабходнасць быць там ніяк не сумяшчалася з вучобай ва універсітэце. Пазней мяне запрасілі ў ФК Ашмяны-БДУФК, і я выбраў гэты клуб. Тут мяне ўсё задаволіла: месца трэніроўкі, трэнерскі склад. І з партнёрамі я адразу знайшоў агульную мову.
На каго з сусветных зорак футбола раўняешся?
Сімпатызую як гулецу Крышціяну Раналду. Ён даказвае ўсім у свеце, што можна мець усё не за кошт прыродных дадзеных, а штодзённай працай над сабой.
А ці ёсць нейкія захапленні ў тваім жыцці акрамя футбола?
Захапляюся праходжаннем гульняў на PS4, праглядам фільмаў і серыялаў. Люблю пагуляць у боўлінг і пэйнтбол, хадзіць картынг.