Мірончык-Іванова падзякавала Карпянкову: «Абараняючы краіну ад ворагаў, неабходна быць жорсткім і бязлітасным. Інакш не перамагчы»
Беларуская лёгкаатлетка і падпісантка рэжымнага ліста Анастасія Мірончык-Іванава расказала пра сына ў клубе «сілавікоў» Лукашэнкі. А таксама падзякавала намесніку міністра ўнутраных спраў рэжыму Лукашэнкі Мікалаю Карпянкову, які мае дачыненне да разгону дэманстрацый супраць фальсіфікацыі выбараў у 2020-м і рэпрэсій супраць беларусаў.
– Твой тата настаўнік фізкультуры?
– Так. Цяпер у яго яшчэ адна нагрузка – ён узначаліў у Слуцку ваенна-патрыятычны клуб. Яму гэтая тэма вельмі цікавая і знаёмая. Я сваім татам вельмі ганаруся, ён мінуў вайну ў Аўганістане, ведае, што гэта такое і якім коштам даецца перамога. Таму навучае рабят правільнай ідэалогіі, у адносінах да Радзімы, падцягвае фізічную форму, выкладае асновы ваеннай навукі.
– Свайго сына Глеба ты ж таксама аддала ў ваенна-патрыятычны клуб «Рысь», што ў вайсковай частцы 3214.
– Ад заняткаў ён проста ў захапленні! У чысты спорт пакуль не моцна збіраецца, а нагрузкі ў «Рысі» яму вельмі даспадобы: там і рукапашны бой, і навыкі працы са зброяй, штурм, абарона аб’ектаў. Увогуле, рыхтуюць сапраўдных мужчын і патрыётаў. Гэта нагадвае мне наша дзяцінства, калі мы ўвесь час праводзілі на вуліцы, гуляючы ў вайнушку, у казакі-разбойнікі ды іншыя актыўныя гульні. Вельмі запомніўся адзін момант: з залы воінскай часці выйшаў моцна збіты салдат-інструктар, а на ім літаральна віселі шасцёра дзетак: праводзілі захоп. Усё гэта ў гульнявой форме, вядома, але неверагодна займальна!
Хачу адзначыць трапяткое стаўленне тых, хто навучае дзетак у «Рысі», – хлопцы да іх вельмі цягнуцца, а таксама выказаць вялікую падзяку асабіста Мікалаю Мікалаевічу Карпенкову, які ў гэты праект укладвае душу і сэрца. А бо менавіта ў зносінах з дзецьмі бачны чалавек, уся яго сутнасць.
А тое, што дабро павінна быць з кулакамі, – гэта аксіёма: абараняючы краіну ад ворагаў, неабходна быць жорсткім і бязлітасным. Інакш не перамагчы.
– Часу на выхаванне сына хапае?
– Намагаемся з Сяргеем – мужам і трэнерам у адной асобе – усё паспяваць. Раніцай сына адпраўляем у школу, самі – на прабежку. Потым трэніроўка, справы, урокі… Увечары часам нават у «Мінск-Арэну» на хакей атрымліваецца абрацца – любім пазаўзець за мінскае «Дынама». І, дарэчы, заўважыла: калі мы на трыбунах, зубры амаль не прайграюць.
– Расце Глеба патрыётам?
– Заўсёды з радасцю ўспамінаю сваё дзяцінства, яно было шчаслівым шмат у чым дзякуючы бацькам, якім не стамляюся казаць вялікі дзякуй за ўсё. Менавіта яны здолелі прывіць правільныя погляды на жыццё і любоў да Радзімы. У такім жа ключы мы імкнемся выхоўваць уласнага сына. Глеб вучыцца ў чацвёртым класе, адзнакі добрыя, часта бярэм яго з сабой на зборы, а таму фізічна хлапчук развіты выдатна.
Нядаўна ў «Рысі» тэст на фізпадрыхтоўку здавалі, дык Глеб падцягнуўся 30 разоў! Пераскокнуў і маму, і тату, хоць мы таксама сёе-тое можам: мой асабісты рэкорд – 26 разоў, у Сярожы – 23. Для нас гэта матывацыя, будзем старацца не адстаць. Я яшчэ не сказала свайго апошняга слова ў спорце, радая канкурэнцыі і яе не баюся. Але вельмі хочацца, каб яна была сумленнай. І каб ніхто з тых, хто сёння выступае за Беларусь, не трымаў дулю ў кішэні, не спрабаваў патрыётам здавацца, а з’яўляўся ім насамрэч і ад усёй душы, – сказала Мірончык-Іванова.
