Дзінара Смольская: «2020-ы, бліжэй да 2021-га – момант, калі я сапраўды пачала атрымліваць асалоду ад жыцця. Без таго сезона я б, хутчэй за ўсё, завяршыла кар'еру»
Дзінара Смольская (Алімбекава) расказала пра тое, што задумвалася пра завяршэнне кар'еры спартсменкі.
– Раней у мяне былі такія думкі аб тым, што 30 – гэта ўжо ўсё, прамы максімум для біятлона і ўсё. Тыя, хто выступае за 30 - гэта ўжо нейкія звышлюдзі і ім, напэўна, яшчэ нецікавае жыццё пасля біятлону, і таму яны працягваюць кар'еру.
Цяпер я разумею, што ў кожнага ўсё ўвогуле індывідуальна: у кожнага спартсмена, у кожнага біятланіста. Напэўна, 27 – гэта не той узрост, калі ўжо можна было б падумаць аб завяршэнні кар'еры або аб тым, што можна ўзяць нейкую паўзу. Зусім нядаўна я стала паказваць добрыя вынікі, і, мне здаецца, што пакуль у мяне ёсць вось гэтая энергія, вось гэтае жаданне, імкненне, мне трэба працягваць.
Калі ў мяне пытаюцца, колькі мне гадоў, мне чамусьці заўсёды хочацца сказаць, што 24 ці 25 максімум. Груба кажучы, я як быццам затрымалася ва ўзросце 24-25, таму што гэта той узрост, калі я сапраўды пачала атрымліваць асалоду ад жыццём.
2020-ы, бліжэй да 2021-га – вось гэты ўзрост, гэты момант.
– Гэта здарылася само па сабе?
– Калі б не здарылася гэтага сезона-2020/21, то, я думаю, што мы б не гутарылі цяпер, таму што я б хутчэй за ўсё завяршыла кар'еру з думкамі, што мне ўжо надакучыла, у мяне няма вынікаў і няма, напэўна, якога вось імкненні працягваць. Але гэты сезон здарыўся ў мяне ў жыцці, які памяняў маё стаўленне да біятлона і адкрыў мяне з іншага боку.
І калі я сама для сябе зразумела, што я магу дадаваць, я яшчэ не ўсё зрабіла ў спорце, не ўсю сябе аддала гэтаму спорту, і мне будзе ніякавата самой успамінаць, што я не ўсю сябе аддала, каб патрабаваць ад сябе высокага выніку і заканчваць на гэтым, – сказала Смольская.
