Абаронца «Нёмана» Васільеў: «Да Венгрыі дабіраўся 36 гадзін. На перасадцы ў Дубаі ад спякоты ледзь вочы не высахлі»
Абаронца «Нёмана» Андрэй Васільеў падзяліўся эмоцыямі ад перамогі свайго клуба над «Вадуцам» (2:1) у першым кваліфікацыйным раундзе Лігі канферэнцый.
– Ты назіраў за гульнёй каманды па тэлевізары. Што можаш сказаць па матчы?
– Гульня мне спадабалася. Быў малюнак, каманда дзейнічала цэласна. Праўда, было б значна лепей, калі б мы рэалізавалі яшчэ некалькі момантаў. Рабяты малайцы: яны пасля доўгай паездкі змаглі паказаць сябе і атрымаць вельмі важную перамогу.
– Ці моцна ты знерваваўся з-за таго, што не змог дапамагчы камандзе ў першым матчы?
– Вядома. Заўсёды моцна перажываю ў такія моманты. Заўсёды жадаецца быць з камандай.
– Эмоцыі, якія ты перажываў, былі мацней, чым калі б ты быў на полі?
– Мне здаецца, што мацней, таму што ўсё, што я мог, – гэта толькі назіраць у якасці гледача. Думаю, такія моцныя перажыванні звязаныя з тым, што я ніяк не мог дапамагчы падказаць нешта. З экрана ты бачыш агульны малюнак гульні, але вось паўплываць на тое, што адбываецца, ніяк не можаш.
– Раскажы, як дабіраўся да Венгрыі?
– Практычна 36 гадзін дабіраўся. На самалёце даляцеў з Мінска да Масквы, потым а 7 раніцы 15 ліпеня вылецеў у Дубай, там чакаў 4 гадзіны наступную перасадку і яшчэ 6 гадзін ляцеў да Венгрыі.
– Якая цяпер тэмпература ў Дубаі?
– Было вельмі горача, спачатку +45 ° С, а потым тэмпература паднялася да 50. Мае вочы ледзь не высахлі.
– У Венгрыі стала лягчэй?
– Трохі. Але трэба разумець, што гульня ў футбол у +36 і проста шпацыр па горадзе – гэта зусім розныя рэчы. Учора правёў першую трэніроўку, яшчэ сёння патрэніруюся, і, думаю, цалкам увайду ў рытм. У дарозе амаль не спаў, цяпер я адпачыў і хутка буду ў аптымальнай форме, – распавёў Васільеў.
Нагадаем, што 31-гадовы расіянін не патрапіў у заяўку на пераможную для «Нёмана» першую гульню ў Ліхтэншэйне (2:1) з-за праблем з дакументамі.
