Допуск – не адзіная праблема Сабаленка і Азаранка перад АГ: там згуляюць на нязручным для іх пакрыцці
Хаця на ім у адной з тэнісістак быў пробліск у 2023-м.
У свеце працягваецца кваліфікацыя на АГ-2024. У тэнісе ў гэтым плане ўсё проста: на Гульні павінны патрапіць людзі з топ-56 адзіночнага рэйтынгу ATP і WTA на 10 чэрвеня 2024 гады. У іх ліку гарантавана (амаль) застануцца і беларускія тэнісісткі Арына Сабаленка і Вікторыя Азаранка.
Аднак ім яшчэ трэба прайсці два сцвярджэнні – камісіяй ITF і спецыяльнай камісіяй МАК для індывідуальных нейтральных атлетаў AINERP. А ў сакавіку партал Tennis Up To Date апублікаваў інсайд, што ўжо на ўзроўні міжнароднай тэніснай федэрацыі Сабаленка і Азаранка пускаць на АГ не хочуць. Зрэшты, на запыт Tribuna.com у ITF адказалі коратка: «Пакуль ніхто з тэнісістаў не выключаны з Алімпіяды-2024». Прыкладна такую ж заяву зрабілі ў МАК.
Але нават калі абедзве тэнісісткi ўсё ж згуляюць у Парыжы, ёсць яшчэ адна праблема – непасрэдна спаборніцкая. Алімпіяда пройдзе на грунтавых кортах «Ралан Гарос», а гэтае пакрыццё выглядае не найлепшым для беларускіх тэнісістак. Што ж ім свеціць на АГ?
Сабаленка ўжо не баіцца грунту
Да мінулага сезона грунт лічыўся для Сабаленка самым нязручным пакрыццём. Падпісантка за рэжым прызнавалася, што шмат думала на гэтую тэму і шукала прычыны няўдач у працяглых розыгрышах, характэрных для гэтых кортаў. Сабаленка спрабавала змяніць сваю гульню – старалася надаваць кручэнне мячу і выкарыстоўваць рэзаныя ўдары, але яе тагачасны трэнер Дзмітрый Турсунаў параіў працягваць гуляць у свой тэніс. Тэнісістку пачалі рыхтаваць да больш частых вяртанняў мяча, чым на хардзе, і доўгіх розыгрышаў. Але выніку такая стратэгія працы Турсунава не прыносіла. Да вясны 2021-га Сабаленка толькі адзін раз дабралася да грунтавога фіналу – прайграла Элізе Мертэнс у вырашальным матчы Лугана-2018 (5:7, 2:6), што здарылася яшчэ да пачатку супрацоўніцтва з расійскім трэнерам. На «Ралан Гарос» далей за трэцi раўнд Сабаленка не заходзіла.
Першыя поспехі на грунце пачаліся пасля раставання з Турсунавым і замены яго на даўняга спарынг-партнёра Антона Дуброва. У красавіку 2021-га, маючы невялікую траўму, Сабаленка прайграла ў фінале Штутгарта першай ракетцы WTA аўстралійцы Эшлі Барці (6:3, 0:6, 3:6). Ужо на наступным тыдні Сабаленка ўзяла рэванш у Барці ў фінале больш прэстыжнага Мадрыда (6:0, 3:6, 6:4).
Пасля перамогі ў сталіцы Іспаніі Сабаленка сказала, што больш не баіцца грунту. «Проста расслабілася і гуляла ў свой тэніс. Я вельмі шмат працавала над сваім перамяшчэннем па корце і выдатна падрыхтавалася да гэтай серыі [грунтавых] турніраў», – дзялілася сакрэтам поспеху тэнісістка. Аднак праз некалькі тыдняў Сабаленка зноў вылецела ў трэцім раўндзе «Ралан Гарос».
У грунтавым сезоне-2022 тэнісістка зноў прайграла ў фінале Штутгарта – польцы Ізе Свёнтак, для якой той матч стаў 23-м запар пераможным. Больш выхадаў у фіналы ў Сабаленкі не было, а ў Парыжы здарыўся звыклы вылет у трэцім раундзе.
Але ў 2023-м адбыўся грунтавы прарыў. Перад серыяй турніраў на гэтым пакрыцці Сабаленка расказала, што ёй падабаецца гуляць на ім. Тэнісістка стала лепш выкарыстоўваць тое, што на грунце мяч рухаецца павольней, і падрыхтоўваць свае магутныя ўдары. Сабаленка звыкла дайшла да фіналу Штутгарта, дзе зноў уступіла Свёнтак (3:6, 4:6).
Але праз два тыдні Сабаленка другі раз стала найлепшай у Мадрыдзе, у вырашальным матчы ўжо абыграўшы польку (6:3, 3:6, 6:3). «Здорава, што [на грунце] больш доўгiя розыгрышы. Няма такога: бах, бах – і ўсё. Трэба змагацца за кожнае ачко, і гэта ўзрушае», – сказала пасля перамогі Сабаленка.
Наперадзе ў мінчанкі быў «Ралан Гарос». Там яна паставіла сабе сціплую задачу для другой ракеткі планеты – выйсці ў другі тыдзень. Пры гэтым Сабаленка не згаджалася з меркаваннем, што ў яе ўзнікаюць праблемы на парыжскім грунце – ён па якасці падабаўся тэнісістцы, а цяжкасці, на яе думку, узнікалі не з-за віду пакрыцця, а з-за асаблівага жадання выйграць любы турнір «Вялікага шлема» і таго, што ў матчах яна «страчвала розум».
Па выніку ў Парыжы ў 2023-м Сабаленка ўпэўнена перавыканала сваю задачу-мінімум – выйграла пяць матчаў, не аддаўшы пры гэтым ніводнага сэта. У паўфінале тэнісістка эпічна ўступіла 43-й ракетцы свету Караліне Мухавай (6:7 (5:7), 7:6 (7:5), 5:7), ведучы ў трэцім сэце 5:2. А яшчэ менавіта па ходзе таго «Ралан Гарос» Сабаленка зрабіла заяву, што больш не падтрымлівае Лукашэнку.
Мінулагоднія перамогі Сабаленка на грунце робяць яе адной з патэнцыйных фаварытак адзіночнага разраду Алімпіяды. У 2023-м Арына пачала дэманстраваць у Парыжы свой найлепшы тэніс. Зрэшты, сур’ёзную канкурэнцыю для Сабаленка можа скласці Свёнтак, для якой грунт – самае любімае пакрыццё. Плюс на расклады паўплывае тое, як тэнісісткі ў цэлым правядуць сёлетні грунтавы сезон, які толькі пачынаецца.
Азаранка з двума тытуламі ТБШ
На заранку кар’еры ў Азаранка атрымлівалася даволі паспяхова выступаць на грунце – ён гасіў сілу падачы суперніц, чым і карысталася тэнісістка, якая традыцыйна добра дзейнічала на прыёме. Менавіта на грунце Азаранка выйграла свой першы турнір ITF у 15 гадоў. Свой дэбютны адзіночны фінал WTA яна таксама правяла на грунце, калі ў 2007-м прайграла ў Аэйрашы немцы Грэце Арн (6:2, 1:6, 6:7 (3:7)). У наступныя пяць гадоў Азаранка яшчэ пяць разоў дабіралася да вырашальных матчаў грунтавых турніраў WTA, з якіх выйграла толькі адзін – у Марбельі ў 2011-м. Прычым перад стартам таго турніру Азаранка правяла ўсяго толькі гадзіну трэніроўкі на грунце.
У 2008-м тэнісістка ўзяла адразу два грунтавыя тытулы «Вялікага шлема» – выйграла «Ралан Гарос» і ў пары з расіянкай Аленай Веснінай, і ў міксце з амерыканцам Бобам Браянам.
Аднак апошні больш-менш сур’ёзны поспех Азаранкі на грунце датаваны сезонам-2013, калі яна ўпершыню дайшла да паўфіналу «Ралан Гарос». Ужо тады тэнісістка пачала зваць грунт сваім самым нязручным пакрыццём. З тых часоў толькі адзін раз у яе атрымлiвалася дабрацца да другога тыдня Парыжа – у 2021-м вылецела ў чацвёртым раундзе. Тройчы Азаранка заканчвала выступленне пасля першага матча – у тым ліку ў 2023-м, калі прайграла канадцы Б’янцы Андрэеску (6:2, 3:6, 4:6).
Паміж турнірамі ў Мадрыдзе ў 2016-м і 2018-м Азаранка ўвогуле не магла выйграць на грунце. Правалы тэнісісткі тлумачыліся ў асноўным тым, што ёй не ўдавалася захоўваць стабільнасць па ходзе доўгіх розыгрышаў. Суперніцам заставалася толькі праяўляць цярпенне і чакаць памылкі. У іншых выпадках Азаранка проста не магла справіцца з нязвыклымі адскокамі мяча ці напорам апанентак.
Каментуючы свае няўдачы, Азаранка казала, што трэба больш працаваць, каб «зрабіць грунт сваім любімым пакрыццём». Але пакуль гэтага не здарылася – хоць, ізноў жа, паглядзім на гэты грунтавы сезон. Пакуль жа на Алімпіядзе ў Азаранка бачацца мінімальныя шансы на поспех.
