Форвард «Саскатуна» Сідараў: «У канадскім горадзе каля 50 лядовых пляцовак. А ў Віцебску каля дзесяці, а калі пастаянна працуючых, і тое менш»

Беларускі форвард «Саскатуна» з WHL Ягор Сідараў падзяліўся меркаваннем аб розніцы канадскага падыходу і беларускага.

– Віцебск і Саскатун амаль падобныя па плошчы і насельніцтву.

– Я размаўляў з гэтай нагоды са сваімі billet-бацькамі. Гугліў з цікавасці год таму насельніцтва і колькасць каткоў у двух гарадах. Мы палічылі, што ў Саскатуне каля 50 лядовых пляцовак. У Віцебску ж каля дзесяці, а калі пастаянна працуючых, і тое менш.

– Гэта твой першы досвед працы з канадскімі трэнерамі. Ці адрозніваецца іх падыход ад беларускіх і расійскіх спецыялістаў?

– Розніца ў тым, што трэніроўка доўжыцца мала па часе, але вельмі інтэнсіўна. За 35-40 хвілін мы можам шмат што паспець, рухаючыся без прыпынку. Знаёмячыся з планам трэніроўкі, мы адразу пачынаем выконваць практыкаванні.

Яшчэ мне падабаецца тое, што можна прыходзіць загадзя. Можна за паўгадзіны да асноўнага задання займацца самастойна, лёд у тваім распараджэнні. У Беларусі ж трэба выходзіць строга па часе. Нават калі пляцоўка вольная, ніхто не можа выйсці без трэнера.

Я ж увесь час выходжу за 30 хвілін і мне гэта падабаецца. Гэта ўвайшло ўжо ў звычку. Яе прышчапіў мне бацька, які раіць выходзіць раней, кідаць і рабіць практыкаванні, якія спатрэбяцца на лёдзе.

Падчас агульнай трэніроўкі акцэнт больш робіцца на ўзаемадзеянні, а так можна трэніраваць катанне, кідок, дрыблінг. Гэта значна дапамагае ў гульні, – сказаў Сідараў.