Найэпічнейшая бойка ў гісторыі АПЛ: гульцы «Ньюкасла» лупцавалі адзін аднаго на полі, а трэнер хацеў збіць абодвух у распранальні
Але яны хутка памірыліся, зараз нават сябруюць.
Учора «Сэнт-Джэймс Парк» быў запоўнены. Яшчэ б – мясцовы «Ньюкасл» змагаецца за месца ў чацвёрцы, а ў госці прыехаў адзін з прамых канкурэнтаў – «МЮ». Больш за тое, «сарокі» перамаглі з лікам 2:0. Заўзятары са стажам сышлі дадому ў найлепшым настроі, як і роўна 18 гадоў таму, 2 красавіка 2005-га.
Бо ў той дзень яны сталі сведкамі самай эпічнай бойкі ў гісторыі АПЛ – паміж таварышамі па камандзе. І самае смешнае мадэляванне.
Даер не пасаваў Боеру, а ў адказ на прэтэнзіі абазваў яго «###### лайном». Разнімалі гульцы абедзвюх каманд
Сезон 2004/05 складана было назваць добрым для «сарок»: каманда стала толькі 14-й у чэмпіянаце (пасля трох гадоў у топ-5 і двух сезонаў у ЛЧ), вылецела з Кубка Лігі яшчэ восенню, а ў Кубку Англіі і Кубку УЕФА была спыненая разгромамі ад «Манчэстар Юнайтэд» і «Спортынга» (абодва разы па 1: 4) за некалькі крокаў да фіналаў. Здаецца, усё магло б быць не так сумна, калі б не тая самая падзея, якая адбылася ў канцы матчу з «Астан Вілай». Пасля яе каманда выйграла толькі адзін матч у тым сезоне АПЛ.
Да матчу з бірмінгемцамі «Ньюкасл» падыходзіў на 10-м месцы, але на серыі з 12 матчаў без паражэнняў – дзякуючы поспехам у Еўракубку і ўнутраным Кубку, дзе ўдалося выйсці ў чвэрцьфінал і паўфінал. Аднак самі гульцы прызнаваліся – як раз перад гульнёй супраць «Вілы» моцна адчувалася, што доўга так працягвацца не можа.
Атмасфера ў камандзе ўжо даўно была напружанай. Пасля некалькіх няўдач на старце сезону кіраўніцтва звольніла легендарнага Бобі Робсана, замест яго паставілі строгага Грэма Сунэса, але нават ён не змог удала спраўляцца з выхадкамі футбалістаў: аж некалькі сварак з Крэйгам Бэламі, выезд у паліцэйскі ўчастак з-за абвінавачванняў у адрас Кірана Даера (памачыўся ў неналежным месцы, сам гулец адмаўляў), адлічэнні са складу Ларана Робера (хоць гэта было ўжо пасля матчу з «віланамі») – гэта толькі з самых запамінальных і прыкметных гісторый.
Паядынак з «Астан Вілай» пайшоў не па плане з самага пачатку. Ужо на 5-й хвіліне «Ньюкасл» прапусціў ад Хуана Пабла Анхеля, але спрабаваў валодаць ініцыятывай, якая, праўда, ні да чаго не прыводзіла. У сярэдзіне другога тайма «сарокі» прапусцілі контратаку на сваю браму, у выніку якой абаронца Стывен Тэйлар атрымаў чырвоную (пра яе ўспомнім яшчэ пазней), а брамнік Шэй Гівен – пенальці ў сваю браму. Гарэт Бары рэалізаваў стандарт, а праз некалькі хвілін і другі адзінаццаціметровы.
На старце апошняй дзесяціхвілінкі на табло гарэлі 0:3. Паміж другім і трэцім голам гасцей паўабаронца «Ньюкасла» Кірон Даер, кар'еру якога ў будучыні зламаюць траўмы, праігнараваў партнёра па камандзе Лі Боера, не аддаўшы яму пас у адной з сітуацый. Гэта выклікала бурную рэакцыю з боку Боера – той выказаў Даеру прэтэнзіі. Аднак раней у матчы было некалькі эпізодаў, калі сам Лі палічыў за лепшае аддаваць пас іншаму партнёру або прабіваць па варотах, чым шукаць перадачай Кірана. Яны да гэтага яшчэ і былі канкурэнтамі па пазіцыі. Даер хоць і мог гуляць на флангу, але прызнаваўся, што заўсёды хацеў выходзіць менавіта ў цэнтры – там, дзе часцей за ўсё гуляў Боер.
Градус павышаўся. «Я ўпэўнены, што калі б мы выйгравалі з лікам 3:0, гэтага ніколі б не здарылася. Мы прайгравалі, а я ненавіджу прайграваць», – прызнаваўся пазней Боер. «Мы абодва выступалі на адной пазіцыі, мы былі падобнымі гульцамі, хацелі ісці наперад і забіваць галы».
Усё адбылося на 81-й хвіліне. «Ньюкасл» толькі што развёў мяч з цэнтра поля. Даер валодаў ім на правым флангу, Лі адкрываўся і прасіў перадачу, але Кіран абраў іншы варыянт – аддаў Бумсонгу. Цікавы факт: у тым паядынку Даер зрабіў 36 пасаў, але толькі адзін з іх Боеру, партнёру па паўабароне. Аднак Кіран прызнаваўся, што ў тым эпізодзе ён хоць і бачыў, што партнёр адкрыты, але вырашыў знайсці варыянт лепш.
Далей адбыўся выбухны дыялог:
Боер: «Чорт яго бяры, ты, ###### [чорт], ніколі не даеш мне пас»
Даер: «Адвалі!»
Боер: «Што?!»
Даер: «Прычына, па якой я не аддаю табе мяч, складаецца ў тым, што ты ###### [чортава] лайно!»
Пазней Даер у сваёй аўтабіяграфіі Old Too Soon Smart Too Late узгадваў: «Як толькі я гэта сказаў, нешта змянілася. Яго вочы былі вытарашчаны». Тое ж убачыў і трэнер «сорак» Грэм Сунес. Ён крычаў Баеру, каб той не вырашыў рабіць тое, што задумаў, але было ўжо позна.
Аран Х'юз, левы абаронца «Ньюкасла»: «Я назіраў за палётам мяча, а потым краем вока ўбачыў, як яны збліжаюцца. Мозгу спатрэбілася секунда, каб усвядоміць, што насамрэч б'юцца два нашыя гульцы».
Ларан Рабер, левы паўабаронца «Ньюкасла»: «Я памятаю, як азірнуўся і падумаў: Што, чорт вазьмі, адбываецца?»
Стыў Харпер, запасны брамнік «Ньюкасла»: «Тады ў галаве круцілася толькі адно пытанне: «Гэта сапраўды адбываецца?»
Джэймс Мілнер, тады яшчэ малады паўабаронца «Ньюкасла»: «Я падумаў: «Што, чорт вазьмі, адбываецца?»
І толькі Шола Амеобі ні пра што падобнае не думаў – ён увесь у гульні, прыняў мяч, бяжыць далей, але суддзя спыняе гульню. Калі Шола павярнуўся, каб даведацца прычыну свістка, напэўна, у яго ў галаве было тое ж пытанне, што і ў вышэйпералічаных партнёраў па камандзе.
Вось што адбывалася:
Боер ішоў проста на Даера, ужо замахнуўся правай рукой, каб умасціць таму па галаве. Кіран спрабаваў схапіць Лі за плечы, каб мінімізаваць колькасць магчымых удараў ад аднаклубніка, але не дапамагло – Боер запусціў серыю ўдараў.
«Калі я атрымліваў удары па галаве, дык думаў: «Не магу паверыць, што ён б'е мяне на вачах 52 000 чалавек. Якога ### [чорта] ты робіш, Боу?». Магчыма, гэта быў адрэналін або яшчэ што-небудзь, але я нават не адчуваў гэтыя ўдары», – пісаў Даер у аўтабіяграфіі.
Перачакаўшы серыю ўдараў, Кіран падрыхтаваўся ісці ў сваю атаку, але спачатку прамахваецца міма галавы Боера, а затым падбеглі іншыя гульцы, каб разнімаць парушальнікаў. Сярод раздымальнікаў быў нават Гарэт Бары, сапернік, які хвілінай раней аформіў дубль.
Усё гэта працягвалася ўсяго 5 секунд. Затым капітан «Астан Вілы» адцягнуў Боера ў адзін бок, каб перадаць свайму калегу Алану Шырэру. А Даера ўзяў на сябе Стывен Кар.
Калі страсці крыху аціхлі, суддзя матча Бары Найт прыняў суровае, але справядлівае рашэнне – чырвоныя карткі абодвум. Шырэр спрабаваў пратэставаць, маўляў, нельга іх выдаляць, яны ж пабіліся паміж сабой, а не з сапернікамі. Але рэферы нагадаў легендзе правілы.
Кіран хацеў працягнуць бойку і ў распранальні, але неўзабаве яму стала шкада Боера. Сунес узяў абодвух на пасляматчавую прэс-канферэнцыю
На гэтым завяршылася публічная частка канфлікту, заўважная ў трансляцыі. Але ў сваёй аўтабіяграфіі Кіран прысвяціў гэтай гісторыі цэлых дзесяць старонак, бо не менш цікавае пачалося па-за камерамі.
Даер усё яшчэ быў настроены адказаць Боеру. Ён чакаў партнёра па камандзе ў падтрыбунным памяшканні. Убачыўшы, як Лі набліжаецца, Кіран прапанаваў яму працягнуць бойку.
Даер: «Думаеш, ты такі жорсткі? Ну давай»
Боер: «Адвалі»
Даер: «Не, калі ты хочаш гэтага, то давай зробім зараз»
І бойка працягнулася б, калі б не двое вялізных масажыстаў, якія паспелі спыніць абодвух.
Пад крыкі ўзаемных абраз гульцы зайшлі ў распранальню, але ўсё яшчэ не маглі накінуцца адзін на аднаго, бо масажысты развялі іх па розныя бакі пакоя. Яшчэ некалькі хвілін яны працягвалі абражаць адзін аднаго, а потым пачулі, як у калідоры застукалі буцы – матч скончаны, зараз урок ад сваіх.
Баяліся яны толькі двух чалавек – трэнера і капітана. Спачатку ўвайшоў Шырэр: «Я ніколі не бачыў Алана такім злым. Ён называў нас абодвух «эгаістычнымі прыдуркамі», ён проста вар'яцеў». Можна было зразумець – Шырэр анансаваў завяршэнне кар'еры пасля сезона 2004/05 (у выніку перанёс на год), таму марыў выйграць хоць адзін трафей з «Ньюкаслам» – а на носе быў паўфінал Кубка супраць «МЮ». Капітан хоць і злаваў, але разумеў, што без Даера і Боера ім будзе вельмі цяжка, бо відавочная дыскваліфікацыя распаўсюджвалася і на кубкавыя турніры.
Яшчэ страшней стала, калі ў пакой уварваўся Грэм Сунес. «Зараз я іду ў медыязону, каб паглядзець паўтор інцыдэнту. Думаю, я ведаю, што там убачу, і калі мае асцярогі пацвердзяцца, я вярнуся і паб'юся з вамі двума», – перадае словы трэнера Кіран.
Прайшло некалькі хвілін, Грэм зноў увайшоў у распранальню, сказаў, што здымае віну з Даера. А потым павярнуўся да Боера і пачаў крычаць на Лі. Пазней Кіран прызнаваўся, што ў гэты момант яму стала шкада партнёра, якога яшчэ некалькі хвілін таму ён быў гатовы разарваць.
Затым у распранальню ўвайшоў прэзідэнт «Ньюкасла» Фрэдзі Шэпард. Наўрад ці Даер мог чакаць, што галоўны чалавек у клубе скажа яму, што ён павінен ударыць Баера галавой, а не пачне адчытваць двух дурняў за ганебныя паводзіны перад роднымі трыбунамі. А затым Шэпард і Сунес заявілі, што пададуць апеляцыю на чырвоную Даера. Спойлер – не дапамагло.
Каб парушальнікам дысцыпліны не здавалася, што іх пакуты на гэтым скончаны, Грэм Сунес заявіў ім, што чакае іх пасля душа – пойдуць з ім на пасляматчавую прэс-канферэнцыю. У выніку з абодвух бакоў ад трэнера і пад аб'ектывамі фотакамер сядзелі два кіслыя твары. «Вось яны», – сказаў Сунес і папрасіў гульцоў даць тлумачэнне прэсе і заўзятарам. Футбалісты прамармыталі банальныя прабачэнні, пасля чаго пакінулі памяшканне. Даер апісаў тыя некалькі хвілін коратка: «Адчулі сябе як парачка непаслухмяных школьнікаў».
Боер неўзабаве патэлефанаваў Даеру з выбачэннямі, затым яны з усмешкай узгадвалі інцыдэнт
Кірану было няёмка не толькі таму, што ён стаў прамым удзельнікам бойкі з аднаклубнікам перад хатнімі фанатамі. Справа ў тым, што на трыбунах ў той дзень сядзела ягоная маці. Менавіта яна сустрэла яго на выхадзе са стадыёна, а потым яны моўчкі пайшлі да машыны і паехалі дадому. Каб парушыць цішыню, Даер вырашыў уключыць радыё, але стала толькі горш – тэмай дня быў інцыдэнт на «Сэнт-Джэймс Парк».
Заўзятары, якія дазваніліся на радыёстанцыю Radio Five, патрабавалі, каб клуб выкінуў абодвух. Боера яны не вельмі прынялі яшчэ ўлетку 2003-га, калі той толькі прыйшоў у каманду (былі падобныя гісторыі і абвінавачванні ў згвалтаванні – хоць і знятыя, але ўсё памятаюць толькі гучныя загалоўкі). А з Даерам не склалася з пачатку бягучага сезона – на яго павесілі ўсіх сабак за звальненне Бобі Робсана. Маўляў, ён не захацеў гуляць на правым флангу, калі трэнер папрасіў яго пра гэта, потым такі выйшаў на поле, але адгуляў вельмі слаба – каманда страціла ачкі супраць «Мідлсбра», а Робсана неўзабаве звольнілі. Ды і скандальных гісторый па-за полем у Кірана хапала.
А праз некалькі хвілін патэлефанаваў і Боер. Праўда, не па радыё, а Даеру. Кіран узяў слухаўку і пачуў: «Мне вельмі шкада. Я згубіў галаву, я не павінен быў гэтага рабіць. Гэта мая віна».
Каб усе канчаткова пераканаліся, што канфлікт у мінулым, на наступны дзень на базу «Ньюкасла» прыбылі рэпарцёры, якія сфатаграфавалі, як Даер і Боер паціскаюць адзін аднаму рукі. Праўда, факт прымірэння ніяк не адбіўся на дыскваліфікацыі гульцоў. Спачатку абодва атрымалі па тры матчы дыскваліфікацыі, але ФА павялічыла тэрмін пакарання для Лі ажно да шасці паядынкаў. А клуб яшчэ і аштрафаваў паўабаронцу на шэсць тыднёвых заробкаў, лічачы, што ён быў галоўным вінаватым. У аўтабіяграфіі Даер напісаў, што яго партнёру магло быць яшчэ горш, бо паліцыя ўгаворвала Кірана напісаць заяву. Але той адмовіўся.
Грэм Сунес быў трэнерам са своеасаблівым пачуццём гумару. Інакш ніяк не растлумачыць той факт, што ў найбліжэйшым матчы, у якім абодва гульцы былі даступныя (першая сустрэча чвэрцьфіналу супраць «Спортынгу») ён вырашыў зрабіць замену, выпусціўшы на 63-й хвіліне Боера замест Даера, а тыя зноў паціснулі адзін аднаму рукі.
Паміж сабой гульцы сапраўды хутка залагодзіў канфлікт. Пазней разам смяяліся з той сітуацыі, гулялі ў карты, бавілі разам час, а цяпер Кіран называе яго сваім добрым сябрам. А яшчэ – разам яны гулялі ўжо ў новым клубе. Улетку 2007-га Даер перайшоў у «Вэст Хэм». Ён з іроніяй узгадваў, што асвоіцца ў новай камандзе дапамаглі былыя партнёры Паркер, Салана, Беламі, а таксама «спарынг-партнёр Лі Боер».
Менавіта Лі быў першым, хто падбег да Кірана, калі той атрымаў пералом нагі ў матчы Кубка лігі супраць «Брыстоля». «О, Божа, ты чуў, як трэснулі твае шчыткі?», – наіўна спытаў Боер у таварыша, які курчыўся ад болю. Пасля той траўмы Даер згуляў усяго 50 матчаў за 6 гадоў кар'еры.
«Ён упаў, быццам нехта стрэліў у яго з трыбун». А яшчэ ў тым матчы была эпічная сімуляцыя
З-за ўсёй гэтай гісторыі ледзь не прайшоў міма эпізод з самай смешнай і бессэнсоўнай сімуляцыяй у гісторыі АПЛ. Гаворка пойдзе пра чырвоную Стывену Тэйлару.
Пасля абрэзкі ў цэнтры поля форвард «Астан Вілы» Дарыюс Васэл імкліва памчаўся да брамы Шэя Гівена. Абгуляўшы брамніка, экс-форварду зборнай Англіі заставалася толькі патрапіць у тую частку варот, якую не абараняў малады абаронца Тэйлар. Васэл так і зрабіў, аднак не чакаў, што Стывен вырашыў адбіць мяч рукой. Такіх выпадкаў у футболе было нямала, але тое, што здарылася далей, – камедыя.
Мяч ляцеў у зону, куды Стывен не паспяваў дастаць ні галавой, ні нагой, ні якой-небудзь іншай часткай цела, якой можна бяскарна адбіваць мячы, таму ён вырашыў падключыць руку. А потым схапіўся за грудзі і пачаў тэатральна курчыцца.
«Я ухіліўся ў адзін бок, але ён ударыў занадта высока. Мяч трапіў мне ў руку, я думаў: «О, не!», малю Бога, каб мяне не выдалілі. Я ледзь не зламаў сабе спіну, робячы гэта», – смяяўся пазней Тэйлар. Але яго ўсё ж выдалілі, суддзя не купіўся на такую гульню.
«Калі б уручалі Оскар за перагулёўку, ён бы яго атрымаў», – смяяўся пазней аднаклубнік Харпер. «Тэйлар упаў, быццам нехта стрэліў у яго з трыбун. Нібыта ў кагосьці была снайперская вінтоўка, і ён патрапіў яму прама ў грудзі. Гэта было весела», – жартаваў і Налберта Салана, яшчэ адзін былы партнёр.
Ну і ўдвая смешна, што пачуўшы гукі сваркі Даера і Боера ў падтрыбунным памяшканні, Стывен вырашыў, што гэта партнёры ідуць разбірацца з ім за чырвоную: «Я думаў, што яны збіраюцца збіць мяне. Думаў, хто з гульцоў дабярэцца да мяне першым?»
***
Цяперашні «Ньюкасл» вельмі круты, але, здаецца, ім не хапае такіх персанажаў, як Даер, Боер і Тэйлар. Хаця магчыма, што гэта і да лепшага.
Photo credit: Sky Sports; The Sun; Shropshire Star; North News; Daily Star
