Плотнікаў пра сваю траўму: «Мяне ад удару аж разгарнула, ужо тады адчуў, што нага зламаная. Проста адчуваў, як костка ўнутры ходзіць»
Беларускі брамнік дзяржынскага» «Арсенала» ўспомніў абставіны сваёй траўмы, якую ён атрымаў выступаючы за Казахстанскі «Каспій».
Нагадаем, што ў матчы 24-га тура леташняга чэмпіянату Казахстана Плотнікаў пасля сутыкнення з футбалістам «Кайрата» Артурам Шушаначовым зламаў нагу ў двух месцах.
– Гэты злашчасны эпізод з траўмай, якім ты яго запомніў?
– Гулялі з «Кайратам». Пайшла перадача за спіну абаронцам, я па-брамаваму, як мы адпрацоўвалі на трэніроўках, пайшоў на мяч рукамі наперад. Потым убачыў, што ў мяне коціцца нападаючы. Таму, калі ўжо дабраўся рукамі да мяча, вырашыў сябе крыху абараніць і высунуў нагу ледзь наперад, каб у галаву не прыляцела. І ён таксама хацеў прыбраць прамую нагу, сагнуў калені, але зрабіў тым самым толькі горш – трапіў каленам прама ў галёначную Косць. Мяне ад удару аж разгарнула, і я ўжо тады адчуў, што нага па-любому зламаная. Я проста адчуваў, як костка ўнутры ходзіць, і было вельмі балюча.
– Як супернік Артур Шушаначоў, які нанёс траўму, потым сябе павёў?
– Выбачаўся, вядома. І пасля матчу паведамленне даслаў з выбачэннямі. У прынцыпе, гэта быў гульнявы момант, мне, можна сказаць, не пашанцавала.
– І так ты апынуўся ў бальніцы…
– Так, мне трэба было там праляжаць пяць дзён пасля аперацыі, але потым яшчэ і бранхіт там падчапіў, была тэмпература. У выніку, правёў там 10 дзён. А калі выпісалі, адразу паляцеў дадому. Абследаваўся ў нашым РНПЦ, зрабіў здымак, і ўжо тут за мной назіралі.
– Якія этапы рэабілітацыі праходзіў?
– Перш за ўсё, хацелася б выказаць словы падзякі трэнеру па фізпадрыхтоўцы і рэабілітацыі Яўгену Крэсіку, якога я ведаў яшчэ па салігорскім «Шахцёры». Цяпер ён працуе ў казахстанскім «Таболе». Яўген вёў, можна сказаць, усю маю рэабілітацыю. Умоўна кажучы, ён скідваў мне практыкаванні, а я выконваў усе дамы або ў трэнажорнай зале. Дзякуй і мінскаму «Дынама», яго кіраўніцтву, якое дазволіла трэніравацца ў камандзе зімой – далі трохі форму набраць да таго як варыянт з «Арсеналам» з'явіўся.
– А доўга доўжыўся той час, калі табе наогул нічога нельга было рабіць?
– Можна сказаць, чатыры месяцы. Вядома, не зусім ужо нічога. Выконваў практыкаванні на верхні плечавы пояс, плюс спецыяльныя на тое, каб падтрымліваць у тонусе каленны сустаў і галенастоп. А ў лютым у «Дынама» я ўжо пачаў паціху трэніравацца на полі.
– Ці сачыў «Каспій» за тваім аднаўленнем?
– Так, прадстаўнікі клуба наведвалі мяне ў бальніцы, потым таксама заставаліся на сувязі. Праўда, па заканчэнні сезона ў клубе змянілася кіраўніцтва, але новае таксама звязвалася – так што ўсё было па-чалавечы. Хоць у мяне кантракт быў на год, «Каспій» хацеў прапанаваць застацца, нават нягледзячы на маю на траўму. Але потым было прынята рашэнне, што ў першай лізе могуць гуляць толькі казахстанцы. Таму патэлефанавалі, папрасілі прабачэння. Так што ўсё самавіта было з боку «Каспія», – успомніў Плотнікаў.
