Суддзя з чэмпіянату Беларусі (яе цытатнік уражвае) да пачатку кар'еры не ведала афсайда - зараз працуе ЛЧ і выходзіць за футбаліста
Жаніх забіваў у Д1 і ў захапленні ад Зінчанкі.
У мінулыя выходныя ў белфутболе на развітанне з сезонам зрабілі адразу тры прапановы рукі і сэрцы - па адной на кожны дывізіён. Пры гэтым спакойна і па сцэнары ўсё здзейсніць не ўдалося. Падчас прапановы Максіма Дручыка з долбізненскай «Нівы» ў перапынку матчу з «Крумкачамі» усю ўвагу на сябе адцягнуў чалавек, узяты амапаўцамі - відэа эпізоду набрала некалькі сотняў тысяч праглядаў. У Смаргоні атрымаўся наогул абсалютны хіт - штуршок сцюардам нявесты Уладзіслава Шубовіча спачатку набраў 10 мільёнаў праглядаў у Twitter, а затым патрапіў у самы папулярны ў свеце акаўнт пра футбол 433, дзе дадаў 15 мільёнаў за дзень (дарэчы, у каментарах бароняць сцюарда - ён добра выконваў сваю працу).
І толькі трэцяя прапанова прайшла спакойна - і нават, мабыць, неяк занадта: пасля матчу «Славіі» і «Дняпра» ў Д1 мужчына вынес дзяўчыне-суддзі кветкі і пярсцёнак, надзеў яго, папазіраваў для відэа і сышоў. Але гісторыя глыбейшая і цікавейшая. Па-першае, яе гераіня Анастасія Данчанка стала першай у Беларусі жанчынай, якая правяла матч памочнікам арбітра ў мужчынскай вышэйшай лізе (да гэтага жаночым максімумам была пазіцыя чацвёртага рэферы). Па-другое, прапанову ёй рабіў Павал Дзямідчык, які ў вышэйшай лізе няхай няшмат, але пагуляў. А вось што яшчэ мы ведаем аб пары, якая збіраецца неўзабаве ажаніцца.
Суддзі Анастасіі Данчанкі 33 гады, а родам яна з вёскі - Клюкаўка знаходзіцца ў Аршанскім раёне, прыкладна за 30 км ад самой Оршы. Рэферы дзяўчына стала без аніякага футбольнага бэкграўнду - у дзяцінстве займалася лёгкай атлетыкай (бег на 800 і 1500 метраў), прайшла вучэльню алімпійскага рэзерву ў Мазыры, паступіла ў БДУФК, але неўзабаве скончыла праз траўму пазванкоў. Тады Данчанка ўладкавалася спортінструктарам у дзіцячы лагер пад Мінскам, а праз нейкі час яе калегам стаў футбольны суддзя Станіслаў Савіцкі (у 2018-м яго дыскваліфікуюць на два гады за дачыненне да «дамоўнякоў»). Ён з нейкіх прычын вырашыў і пераканаў дзяўчыну, што з яе атрымаецца выдатны арбітр, хаця да таго моманту, па прызнанні Анастасіі, футбол ёй не падабаўся, а яшчэ яна толкам не ведала правіл. «Першы матч судзіла ў аматарскай мужчынскай лізе. Гэта быў жах - аўты не туды паказвала, не ведала, што такое афсайд. Цяпер думаю: як тыя мужыкі мяне за такое не пазабівалі?» - Успамінала рэферы.
Зрэшты, заняткі са Станіславам і курсы ад АБФФ (за якія тады адказваў бацька Савіцкага Юры) прынеслі плён – дзяўчына пачала прагрэсіраваць і прасоўвацца па лігах, а яшчэ трапіла ў брыгаду самай вядомай беларускай жанчыны-суддзі Вольгі Блоцкай (у дзявоцтве Цярэшка). Перад сезонам-2019 Анастасія атрымала катэгорыю памочніка рэферы ФІФА, а ў красавіку 2019-га Блоцкая, Данчанка і Алена Карась сталі першай у гісторыі жаночай брыгадай, якая абслужыла мужчынскі матч беларускага рэспубліканскага турніру - другой лігі паміж "Івацэвічамі" і "Горкамі".
У жніўні таго ж года Данчанка паўдзельнічала ў сваёй першай міжнароднай сустрэчы (адбору жаночага Еўра Ізраіль - Італія), у верасні адпрацавала гульню 1/16 фіналу жаночай ЛЧ, а ў Беларусі стала пастаянна працаваць матчы Д2.
«Мужчыны падчас матчу спачатку спрабуюць падлашчвацца, потым - запалохаць, задушыць, лічаць, што тады прыму рашэнне на іх карысць, але не. Дзяўчаты ніколі не будуць запалохваць у пачатку гульні, яны больш церпяць на полі», - адзначала розніцу Данчанка. Таксама яна наракала, што з VAR на міжнародных матчах "знікае азарт".
У 2022-м Данчанка зноў нярэдка судзіла матчы не толькі жаночай эліты, але і мужчынскага Д2 у кампаніі розных галоўных арбітраў. А 20 кастрычніка ў брыгадзе Блоцкай з'ездзіла ў Італію, дзе ў групавым этапе ЛЧ сустракаліся жаночыя каманды "Ромы" і пражскай "Славіі". Як і на большасці міжнародных паядынкаў гэтага года, перад гульцамі і суддзямі да матча размяшчаўся банер супраць вайны ва Украіне, якая з 24 лютага працягваецца Расіяй з выкарыстаннем тэрыторыі Беларусі.
Ад самой Анастасіі ніякіх заяў наконт вайны не было, хаця яна актыўна вядзе свой акаўнт у Instagram (а з 2021-га па вясну-2022 быў яшчэ і другі пад фітнес-марафон). Апісанне акаўнта, дарэчы, дае пару цікавых рысак да выявы суддзі – уменне ездзіць на матацыкле і наяўнасць некалькіх катоў.
А слова "вайна" згадвалася ў профілі рэферы пасля беларускіх сфальсіфікаваных прэзідэнцкіх выбараў-2020. Тады прозвішча Данчанкі з'явілася пад зваротам суддзяў з патрабаваннем спыніць гвалт з боку сілавікоў, а вось на старонцы Анастасія выклала (суправадзіўшы эмодзі апладысментаў) карцінку ў духу "не ўсё так адназначна". На ёй пераконвалі "не спяшацца рабіць высновы", пастанаўлялі "пісаць толькі пра тое, што бачыў на ўласныя вочы", - звярталіся да любімай рыторыкі беларускага рэжыму.
У цэлым жа акаўнт Данчанкі са своеасаблівым нікнеймам «чайка ў галаве» – гэта фота з працы і адпачынку ў суправаджэнні кароткіх подпісаў, часцяком з прэтэнзіяй на «пацанскі цытатнік». Вось, так бы мовіць, правілы жыцця суддзі, якія выкладаліся ёй пасля 30-годдзя.
А вось фота суддзі - на іх можна заўважыць любоў да татуіровак. «У арбітраў строгія правілы знешняга выгляду, не павінна быць тату на бачных месцах. Мае пад формай не бачныя, прыкметная толькі адна на назе - леў, набівала, калі яшчэ не судзіла. Што, зараз выразаць кавалак скуры?» – расказвала Данчанка.
Прапанову Данчанцы зрабіў чалавек прыкметна маладзейшы за яе – Павел Дзямідчык у пачатку года сустракаў 26-годдзе. Ён нарадзіўся ў Капылі і ў дзіцячыя гады пайшоў займацца футболам у мясцовую ДзЮСШ. Любіў пазіцыю ў нападзенні, але за кар'еру гуляў ва ўсіх лініях. У 2012-м Дзямідчык прабіўся ў дубль салігорскага "Шахцёра", але да першай каманды не дарос і ў 2016-м з'ехаў у суседні "Слуцк". Там таксама ў асноўным гуляў у дублёрах, але ў траўні дэбютаваў у «вышцы» - атрымаў дзевяць хвілін супраць «Крумкачоў», якіх «цукарнікі» абгулялі 2:0. 15 чэрвеня з «Мінскам» Дзямідчык атрымаў цэлых 30 хвілін і нават здолеў забіць - гол яму, прама скажам, падарыў Андрэй Клімовіч, які памыліўся на прыёме мяча. Але гэта не дапамагло случчакам выратавацца ад разгрому 2:5 (адзнака 3:52).
Аднак у «вышцы» пасля гэтага Дзямідчык правёў толькі адзін матч - у тым жа сезоне яму далі сем хвілін у яшчэ адной сустрэчы з «Крумкачамі». У наступны раз у элітным дывізіёне Павел згуляў ужо ў Арменіі - у другой палове 2019-га правёў 11 безвыніковых матчаў за «Ерэван». Акрамя гэтага досведу, з 2017-га ў кар'еры Дзямідчыка была толькі беларуская першая ліга – у суме два гады ў «Смаргоні», паўсезона-2017 у «Смалявічах», якім двума галамі дапамог прабіцца ў «вышку», найлепшы па індывідуальнай статыстыцы дарослы сезон у 2020-м у «Ашмянах» (12 галоў і 4 асісты за 26 матчаў) і ўсяго 11 матчаў за 2021-ы ў чэмпіёнскім дзяржынскім «Арсенале». У пачатку 2022-га Дзямідчык заставаўся ў камандзе і гуляў у спарынгах - але, відаць, не задаволіў трэнерскі штаб пад «вышку», хоць на перадсезонным «Белазаўцы» нават забіў «Нёману» - з іншага боку, там зноў быў прывоз брамніка.
Пасля гэтага Дзямідчык папросту выпаў з белфутбола - «Арсенал» нічога на гэты конт не тлумачыў. Затое на старонцы клуба захавалася невялікае інтэрв'ю з футбалістам - там ён дэклараваў дэвіз "Хочаш быць шчаслівым - будзь ім" (тут яны сапраўды падобныя з будучай жонкай), назваў футбол карысным тым, што ён "з ранняга дзяцінства гартуе характар", і даволі нечакана на пытанне аб тым, з кім з сусветнага футбола хацеў бы згуляць разам, назваў Аляксандра Зінчанку, бо Паўла "вельмі захапляе шлях" украінца.
З асабістага акаўнта Паўла таксама нічога не зразумець пра ягоны статус у белфутболе – дарэчы, у Дзямідчыка вельмі лаканічнае апісаньне.
У профілі Паўла ёсць старыя футбольныя фота і справаздачы з даўніх паездак на адпачынак у Егіпет і Філіпіны (там гулец быў яшчэ з ранейшай партнёркай), а апошнія даступныя абнаўленні ў профілі датаваныя красавіком - гэта снежная фотасесія з Данчанкай. У суддзі першыя сумесныя здымкі з Дзямідчыкам таксама з'явіліся толькі на пачатку гэтага года. Зрэшты, як зазначыла Анастасія на англійскай мове ў подпісы да відэа з прапановай выбранніка, яна ўпэўнена, што гэта толькі "пачатак неверагоднай гісторыі" іх з жаніхом.
