Вядомыя суддзі, якія сышлі з белфутбола за апошнія гады – вось дзе яны цяпер (нехта за мяжой, нехта пры АБФФ)
Перад гэтым сезонам ужо мінус два.
У канцы лютага з розніцай у адзін дзень пра завяршэнне кар'еры абвесцілі адразу два прыкметныя ў белфутболе арбітры. Першым з судзейства сышоў Дзмітрый Доля, які не так даўно адсвяткаваў 43-годдзе (вышэйшую лігу можна судзіць да 48). У сезоне-2022 Доля страціў прытомнасць у матчы БАТЭ - «Дынама» Брэст проста на полі. Інцыдэнт быў выкліканы траўмай ахіла - гэтыя праблемы і не дазволілі судзіць далей. У звычайным жыцці Доля працягвае працаваць інструктарам-метадыстам у Гродзенскім абласным комплексным цэнтры алімпійскага рэзерву. Плюс ён мае намер заставацца ў судзействе ў якасці інспектара.
Следам пра сыход з судзейства абвесціў 42-гадовы гарадзенец Віталь Севасцьянік. Сваё рашэнне ён пакуль ніяк не растлумачыў, зрэшты, вядома, што Севасцьянік застаўся ў структуры АБФФ - заняў пасаду галоўнага спецыяліста дэпартамента судзейства і інспектавання, замяніўшы Уладзіміра Кузьміна, які ў свой час вёў праграму "Судзіце з намі".
Гэта не першыя прыкметныя змены ў футбольным судзейскім корпусе за апошнія гады. "Трыбуна" расказвае, хто з арбітраў і чаму завяршыў кар'еру, а таксама пра тое, чым яны займаюцца цяпер.
Віталь Аніхімоўскі, 34 гады
Колькі адсудзіў: 39 матчаў на нацыянальным узроўні (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2021
Чым запомніўся. Малады арбітр на працягу некалькіх гадоў ішоў да вышэйшай лігі крок за крокам: судзіў спачатку юнацкія спаборніцтвы, пасля матчы Д3, Д2, паядынкі міжнародных турніраў сярод юнакоў (напрыклад, "Кубак развіцця"). Ну а пару гадоў таму Аніхімоўскі дэбютаваў у ролі галоўнага арбітра вышэйшай лігі. Праўда, сезон-2021 аказаўся для яго апошнім у родным футболе. Віталь адпрацаваў тры паядынкі "вышкі", 11 матчаў у першай лізе, а пасля пачатку вайны ва Украіне вырашыў выказаць усё, што набалела. Арбітр адкрыта звярнуўся да калег з заклікам гаварыць пра падзеі ў суседняй краіне і не выконваць свае футбольныя абавязкі, пакуль у турмах Беларусі сядзяць невінаватыя людзі.
Сам Аніхімоўскі яшчэ ў 2020 годзе разам з яшчэ 133 айчыннымі суддзямі падпісаў калектыўны ліст на адрас Уладзіміра Базанава з просьбай паўплываць на рэжым Лукашэнкі і спыніць гвалт супраць звычайных беларусаў.
Чаму скончыў і што цяпер. На заклік Аніхімоўскага ніхто з калегаў не адгукнуўся, а сам Віталь 24 лютага 2022 года пакінуў Беларусь. Арбітр пераехаў у Польшчу, ледзь не аказаўся ў польскай футбольнай сістэме ў якасці арбітра, прайшоў двухдзённыя зборы ў Нідэрландах, а ў пачатку гэтага года пераехаў у Іспанію, дзе займаецца пытаннямі легалізацыі, вучыць мову і рыхтуецца да летніх збораў з мясцовымі суддзямі. Мэта - стаць адным з арбітраў чэмпіянату Іспаніі і дабіцца права абслугоўваць матчы Ла Лігі.
Дзяніс Шчарбакоў, 44 гады
Колькі адсудзіў: 324 матчы на нацыянальным і міжнародным узроўнях
Калі скончыў кар'еру арбітра: 2021
Чым запомніўся. 10 гадоў Шчарбакоў аддаў прафесійнаму футболу ў якасці гульца. Гуляў у нападзенні за «Клімавец» (пазней «Віцебск-2»), віцебскі «Лакаматыў», «Рудзенск», «Оршу», а таксама за міні-футбольны «Віцязь». Прыцягваўся ў рады юнацкай зборнай Беларусі. У 2004-м скончыў гульнявую кар'еру, каб праз некалькі гадоў вярнуцца на поле ўжо ў якасці галоўнага арбітра.
Матчы вышэйшай лігі абслугоўваў з 2010 года, а ў 2012-м стаў рэферы ФІФА, атрымаўшы права працаваць на матчах міжнароднага ўзроўню - як нацыянальных зборных, так і еўракубкаў. Часта ездзіў на паядынкі Лігі чэмпіёнаў і Лігі Еўропы ў якасці рэзервовага арбітра ў брыгадзе гамяльчаніна Аляксея Кульбакова. Сам у ролі галоўнага арбітра дэбютаваў у ЛЧ у 2018-м (адсудзіў паядынак першага кваліфікацыйнага раунда паміж «Спартаком» з Трнавы і «Зрынскі» з Босніі і Герцагавіны).
У Беларусі Шчарбакоў запомніўся і некалькімі скандальнымі матчамі, пасля якіх яго ў тым ліку адхілялі ад працы ў "вышцы". Напрыклад, у 2011-м рэферы абслугоўваў сустрэчу ў Барысаве паміж БАТЭ і мінскім "Дынама". Матч скончыўся з лікам 2:2, але запомніўся чарговай жудаснай траўмай Віталя Радзівонава пасля сутыкнення з варатаром "бела-блакітных" Дзмітрыем Гушчанкам і выдаленнем варатара БАТЭ Аляксандра Гутара. Ну а ў 2012 годзе ў матчы Брэста і «Гомеля» Шчарбакоў паказаў дзве чырвоныя карткі гасцям і, па словах трэнера брамнікаў гамяльчан Эдуарда Тучынскага, абражаў гульцоў проста на полі.
Чаму скончыў і што цяпер. Шчарбакоў скончыў кар'еру максімальна ціха і непрыкметна. У 2021 годзе адпрацаваў апошні сезон у Беларусі і вырашыў пайсці з судзейства. Да таго моманту за плячыма арбітра было больш за 300 матчаў на найвышэйшым узроўні (паказаў у іх 1258 жоўтых картак, 70 чырвоных і 99 разоў прызначаў пенальці).
Як і многія калегі, Шчарбакоў падпісаў калектыўны ліст да Уладзіміра Базанава ў жніўні 2020-га, а праз год вырашыў для сябе, што не хоча больш заставацца ў Беларусі. Паводле нашай інфармацыі, Дзяніс пераехаў у Іспанію, дзе будуе жыццё, ніяк не звязанае са спортам.
Сяргей Цынкевіч, 46 гадоў
Колькі адсудзіў: 366 матчаў на нацыянальным і міжнародным узроўнях
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2021
Чым запомніўся. Як і Шчарбакоў, Цынкевіч пэўны час аддаў прафесійнаму футболу ў якасці гульца. У абароне з 1994-га па 2003-і адгуляў за «Дняпро», «Тарпеда» Жодзіна, а кар'еру завяршыў у родных «Асіповічах», якім з перапынкамі аддаў шэсць гадоў. Пасля гэтага пайшоў у судзейства, дзе дабіўся істотных поспехаў.
Апроч матчаў унутраных першынстваў (у «вышцы» дэбютаваў у 2008 годзе) Цынкевіч працаваў на міжнародных паядынках - у 2010-м атрымаў нашыўку «FIFA». У выніку за больш чым 20-гадовую кар'еру адсудзіў звыш 360 матчаў на розным узроўні (1111 жоўтых картак, 29 чырвоных і 99 пенальці). Праўда, у той жа Лізе чэмпіёнаў паўдзельнічаў толькі ў адной сустрэчы - у 2014-м судзіў «Карабах» і «Валету», ужо на 19-й хвіліне пакінуўшы гасцей у меншасці. У 2013 годзе атрымаў званне найлепшага арбітра Беларусі.
Былі ў кар'еры Цынкевіча і цёмныя плямы. У жніўні 2020-га ў матчы "Рух" - "Тарпеда-БелАЗ" пры ліку 2:3 Цынкевіч прызначыў пенальці ў вароты гасцей за гульню рукой Максіма Бардачова (адзнака 7.10). «Рух» лік зраўняў, а пасля паядынку аказалася, што рашэнне прынята памылкова. За гэта Цынкевіча адхілілі ад працы ў "вышцы" да канца сезона.
Чаму скончыў і што цяпер. Па сутнасці, з таго часу кар'ера Цынкевіча і пайшла на спад. Не без удзелу намесніка старшыні АБФФ Юрыя Вяргейчыка, з якім арбітр меў даўнія напружаныя адносіны (кажуць, яшчэ працуючы ў «Шахцёры», Вяргейчык быў незадаволены тым, як Цынкевіч судзіць паядынкі клуба). Плюс арбітр таксама стаў адным з падпісантаў калектыўнага звароту. Намеснік Базанава паспрыяў таму, каб Цынкевіча спусцілі ў першую лігу, ну а ў 2021 годзе суддзя зусім вырашыў скончыць кар'еру. Пасля гэтага спецыяліст стаў інспектаваць паядынкі Д3.
Мікіта Пырэеў, 37 гадоў
Колькі адсудзіў: 140 матчаў (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2017
Чым запомніўся. Бацька Мікіты Мікалай у свой час сам адпрацаваў нямала матчаў вышэйшай лігі, а скончыў кар'еру ў 2009-м праз узроставы ліміт. Але яшчэ за пару гадоў да гэтага ў лік арбітраў ЧБ патрапіў Мікіта, які раўналежна з судзействам нейкі час працаваў адміністратарам у моладзевай зборнай Юрыя Шуканава.
Стартам у судзейскай кар'еры Пырэеў-малодшы шмат у чым абавязаны тагачаснаму кіраўніку дэпартамента судзейства і інспектавання Мікалаю Леўнікаву. Спецыяліст не баяўся давяраць матчы павышанай складанасці маладым арбітрам, у тым ліку Пырэеву-малодшаму. Праўда, той вялікіх поспехаў у судзейскай справе не дамогся - працаваў толькі на нацыянальным узроўні: 140 матчаў у Д1, Д2 і Кубку Беларусі. У гэтых паядынках паказаў больш за 400 жоўтых картак, 19 чырвоных, 32 разы паказваў на "кропку".
У кар'еры хапала нездавальняючых адзнак, з-за чаго суддзя прапускаў паядынкі «вышкі». Напрыклад, у 2016-м у матчы «Нафтан» - «Славія» (0:1) Пырэеў павінен быў прызначыць пенальці ў вароты навапалачан за фол на Дзянісе Лапцеве. Акрамя таго, трэба было паказаць абаронцу навапалачан чырвоную картку. Але ні пенальці, ні выдалення не было. Вынік - незадавальняльна за працу і адхіленне ад абслугоўвання вышэйшай лігі на некалькі тыдняў.
Чаму скончыў і што цяпер. Скончыў кар'еру Мікіта сам - па сутнасці, зразумеў, што дамагчыся чагосьці вялікага не атрымаецца, ды і даверу з боку кіраўніцтва дэпартамента ў асобе Андрэя Жукава не было. У выніку, паводле нашай інфармацыі, Пырэеў з часам з'ехаў з Беларусі, пасяліўся ў Гданьску, дзе пачаў бізнэс па зборцы кухняў.
Сяргей Лабацэвіч, 39 гадоў
Колькі адсудзіў: 166 матчаў (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2022
Чым запомніўся. Віцеблянін гуляў за «Лакаматыў-96» і «Оршу». Пасля ў канцы нулявых працаваў на Віцебскім станкабудаўнічым заводзе, балазе, дазваляла адукацыя, што атрымаў на механіка-тэхналагічным факультэце ВДТУ. Паралельна асвойваў судзейства - працаваў у ніжэйшых лігах. З 2016-га пачаў прыцягвацца да матчаў "вышкі". Уласна, гэта была вяршыня кар'еры – на міжнародны ўзровень Лабацэвіч так і не выйшаў. У выніку - 166 матчаў на нацыянальным узроўні (557 жоўтых картак, 30 чырвоных, 41 пенальці). Быў, праўда, адзін матч зборных - у «Кубку развіцця» у 2016 годзе Сяргей адпрацаваў сустрэчу Латвіі U-18 і Арменіі U-17.
Восенню 2021-га прозвішча Лабацэвіча ўсплыло ў справаздачы Беларускага фонду спартыўнай салідарнасці пра шматлія парушэнні з боку АБФФ і ціск на суддзяў. У прыватнасці, у гісторыі з уплывам бізнесмена Аляксандра Зайцава, тагачаснага ўласніка брэсцкага "Дынама", на прызначэнне арбітраў.
- Было прынятае рашэнне прызначыць галоўным суддзёй на матч «Дынама» - «Нёман» (у 2019 годзе) Яўгена Навумава. Базанаў ухваліў рашэнне, але затым на яго тэлефон нібыта прыйшла СМС ад Аляксандра Зайцава. Даслоўны тэкст быў такім: «Навумаў – не, Лабацэвіч – так», – гаворыцца ў дакладзе. – Базанаў аддаў распараджэнне памяняць галоўнага арбітра і паставіць Лабацэвіча. Але пакуль новы ліст прызначэнняў рыхтаваўся, кіраўнік АБФФ патэлефанаваў у дэпартамент судзейства і інспектавання і заявіў, што Зайцаў перадумаў.
Чаму скончыў і што цяпер. У сезоне-2022 Лабацэвіч адсудзіў яшчэ некалькі матчаў у Д1 і Д2, быў рэзервовым у паядынках «вышкі», а потым прыняў рашэнне завяршыць кар'еру з-за праблем са здароўем (паводле нашай інфармацыі, з сэрцам). Плюс, як нам расказалі, сваю ролю згуляў недастатковы давер з боку кіраўніцтва АБФФ (Лабацэвіча ў асноўным пасылалі на паядынкі ніжэйшых ліг). Без справы арбітр не застаўся - з 2012 года ён працуе генеральным дырэктарам ТАА «Гандлёвы дом «Беларускія станкі». Кампанія базуецца ў Смаленску і з'яўляецца афіцыйным дылерам станкабудаўнічых заводаў Беларусі.
Андрэй Васілевіч, 36 гадоў
Колькі адсудзіў: 147 матчаў (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2021
Чым запомніўся. Ураджэнец латвійскага горада Лудза (бацькі з'ехалі далей пасля катастрофы на ЧАЭС) аказаўся ў Беларусі ў раннім узросце. У 2009-м з адзнакай скончыў факультэт фізкультуры Мазырскага дзяржаўнага педуніверсітэта, дзе пасля і працаваў: то выкладчыкам фізкультуры, то намеснік дэкана фізіка-матэматычнага факультэта. У 2018-м пераехаў у Мінск, дзе быў прызначаны на пасаду загадчыка кафедры футбола і хакея спартыўна-педагагічнага факультэта спартыўных гульняў і адзінаборстваў у БДУФК.
Паралельна з выкладчыцкай дзейнасцю з 2010-га будаваў кар'еру футбольнага арбітра. Прагрэс быў імклівым: з 2012-га Васілевічу ў ролі галоўнага суддзі даверылі другую лігу, у 2015-м - першую, а ў 2016-м - вышэйшую. Да моманту заканчэння кар'еры за плячыма рэферы было амаль 150 матчаў на нацыянальным узроўні (607 жоўтых картак, 26 чырвоных і 41 пенальці).
У гісторыю белфутбола арбітр увайшоў некалькімі гучнымі матчамі. У 2020-м ў паядынку 30-га тура «Шахцёра» з «Мінскам» Васілевіч выдаліў «гараджаніна» Сяргея Сазончыка, а потым дадаў да матчу цэлых шэсць хвілін - салігарчанам гэтага хапіла, каб вырваць перамогу, якая прынесла ім чэмпіёнства.
Следам суддзя быў пастаўлены на першы стыкавы матч "Крумкачоў" супраць "Слуцка". Прызначэнне адразу выклікала негатыў у заўзятараў мінчан. У выніку «Крумкачы», якіх кіраўніцтва АБФФ вельмі не хацела бачыць у эліце, атрымалі спрэчны пэнальці ў свае вароты з выдаленьнем у прыдачу. "Слуцк" выйграў 2:0 фармальна гасцявую сустрэчу і ўжо не выпусціў перавагі па суме двух матчаў.
Чаму скончыў і што цяпер. Наогул, сезон-2020 стаў насычаным для Васілевіча. У жніўні ён падпісаў калектыўны зварот калег супраць гвалту, а ў снежні стаў адным з падпісантаў ліста спартоўцаў у падтрымку гвалту і Лукашэнку.
У першай частцы сезона-2021 арбітр адсудзіў яшчэ некалькі матчаў "вышкі", летам быў вымушаны спачатку прыпыніць кар'еру, а крыху пазней зусім яе завяршыць. 5 ліпеня "Мінск" афіцыйна паведаміў, што новым старшынёй клуба замест шматгадовага кіраўніка Ігара Шлойды стаў менавіта Васілевіч.
Васілевіч не раз дэманстраваў лаяльнасць Лукашэнку: акрамя праўладнага ліста была і адмова «Крумкачам» у арэндзе палёў «Мінска» на Маякоўскага і праспекце Пераможцаў, і ўдзел у турніры па міні-футболе на Дзень Расіі, і правядзенне ў клубе ідэалагічных лекцый. Плюс не забудземся на скандал пасля паразы дублёраў «Слуцку»: у якасці пакарання функцыянер прымусіў гульцоў цягаць бетонныя пліты, у выніку чаго ў аднаго з футбалістаў быў раздроблены палец.
Пры Васілевічу клуб не шыкуе: у мінулым сезоне каманда гуляла фактычна за дзякуй, не атрымліваючы заробак дзевяць месяцаў, а сёлетняй зімой ФК удзельнічае ў судовых разборах. Спачатку гульцы падалі ў суд праз даўгі, а зусім нядаўна свой пазоў даслала яшчэ і падатковая Лукашэнкі па Цэнтральным раёне сталіцы.
БОНУС
Вадзім Панчанка, 44 гады
Колькі адсудзіў: 162 матчы (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2016
Чым запомніўся. Магілёвец у 1990-х і пачатку 2000-х пагуляў за «Мінск», «Дняпро», «Ведрыч-97», «Вейна», «Хімік». А потым пачаў судзейскую кар'еру, за якую ўдалося дабіцца пэўных поспехаў. Напрыклад, у 2012 годзе дамагчыся прызнання найлепшым арбітрам краіны па выніках сезона. Зрэшты, гэта не дапамагло выйсці за межы Беларусі.
Панчанка аказаўся адным з фігурантаў «справы Андрэя Жукава». У сярэдзіне 2010-х тагачаснага кіраўніка дэпартамента судзейства і інспектавання затрымалі за хабар, а пазней асудзілі на пяць гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму з канфіскацыяй маёмасці. Што да Панчанкі, то, паводле версіі следства, ён даў Жукаву каля 200 долараў за магчымасць працаваць на матчы БАТЭ - «Тарпеда-БелАЗ» у траўні 2016-га.
- Жукаў сказаў: «Накрый паляну, і я ўсё вырашу». Відаць, меў на ўвазе накрыць стол у рэстаране. Я быў прыемна здзіўлены, што маю кандыдатуру разглядаюць для абслугоўвання фіналу (БАТЭ - «Тарпеда-БелАЗ»). Дастаў грошы, якія былі ў кашальку - 200 даляраў, і сказаў: «Пасядзіце ў рэстаране». Перадаваў за прызначэнне. Жукаў грошы прыняў у поўным аб'ёме. Лічу, за 200 долараў можна пасядзець у рэстаране ўсёй камісіяй па прызначэнні суддзяў. Жукаў у адказ нічога не сказаў. Мы нічога больш не казалі, і я з'ехаў дадому. Жукаў быў адзін. Але мяне на фінал не прызначылі, а грошы не вярнулі. Пазней мы не размаўлялі. Мне было крыўдна, што мяне падманулі. Прызначылі ў выніку Кульбакова, з Аляксеем на гэтую тэму не размаўлялі, - распавядаў у судзе Панчанка.
Чаму скончыў і што цяпер. Тая гісторыя паставіла крыж на судзейскай кар'еры Панчанкі. Спачатку яго адхілілі ад абслугоўвання матчаў да канца чэмпіянату-2016, потым не ўнеслі ў спіс арбітраў на новы сезон. А ў красавіку 2017-га адбылося паседжанне дысцыплінарнага камітэта АБФФ. Па яго выніках Панчанку і іншых суддзяў-фігурантаў справы (Андрэя Дзівакова, Алега Мурашкевіча і Андрэя Сароку) пажыццёва дыскваліфікавалі паводле дысцыплінарнага кодэкса АБФФ. Спецыялісту забаранілі ўдзельнічаць у прафесійным футболе на любым узроўні.
Нягледзячы на скандал, Панчанка застаўся ў спартыўнай сістэме - працягнуў выконваць абавязкі дырэктара прадстаўніцтва Нацыянальнага алімпійскага камітэта ў Магілёўскай вобласці. Аднак адтуль яго "папрасілі" ў 2018-м і, як ні дзіўна, Панчанка вярнуўся ў футбол. Спецыяліст некаторы час працаваў дырэктарам філіяла Акадэміі брэсцкага «Дынама» ў Александрыі, але там прабыў нядоўга - два апошнія гады Панчанка працуе начальнікам першай каманды «Дняпра». У кола яго абавязкаў таксама ўваходзіць сустрэча суддзяў, якія абслугоўваюць матчы з удзелам магілёўцаў.
Алег Чарапнёў, 50 гадоў
Колькі адсудзіў: 130 матчаў (першая, вышэйшая ліга, Кубак Беларусі)
Калі скончыў кар'еру арбітра ў Беларусі: 2015
Чым запомніўся. Як і ў многіх калег, у Чарапнёва быў перыяд футбольнай кар'еры, прычым вельмі паспяховай. Мінчанін гуляў за "Фандок", "Белшыну", "Славію", мінскае "Тарпеда", "Гомель" і брэсцкае "Дынама", дзе і завяршыў кар'еру ў пачатку 2006-га. З бабруйчанамі абаронца браў бронзу вышэйшай лігі, з мазыранамі - срэбра, з гамяльчукамі станавіўся чэмпіёнам і ўладальнікам Кубка. Усяго ў "вышцы" правёў 357 матчаў (пяць галоў).
Толькі праз некалькі гадоў пасля заканчэння кар'еры апынуўся ў судзействе і з 2010-га па 2015-ы адпрацаваў у вышэйшай і першай лігах, а таксама ў Кубку Беларусі 130 матчаў, набыў рэпутацыю аднаго з самых строгіх суддзяў краіны. За кар'еру паказаў 522 жоўтыя карткі (у адным з матчаў вынес 11 папярэджанняў), 44 чырвоныя і 30 разоў прызначаў пенальці (у маі 2015-га ў матчы Д2 "Гарадзея" - "Смалявічы-СТІ" чатыры разы ўказаў на "кропку").
Чаму скончыў і што зараз. У кастрычніку 2014-га Чарапнёў працаваў на матчы «Тарпеда-БелАЗ» - «Шахцёр» і прыняў няправільнае рашэнне з адменай прызначанага пенальці. Услед рушыла суворая дыскваліфікацыя - вышэйшую лігу экс-абаронца больш не судзіў. А ў верасні 2015-га яго адхілілі і ад працы ў першай лізе. На гэтым кар'ера Чарапнёва-суддзі ў Беларусі скончылася.
Пасля гэтага Алег перабраўся ў Расію, дзе некаторы час працаваў у будаўнічай кампаніі і адначасова судзіў матчы аматарскіх спаборніцтваў. Але ўсё ж прыняў рашэнне завязаць з судзействам і пайсці ў трэнерства. У канцы снежня 2016-га ён атрымаў ліцэнзію катэгорыі "B". Праз тры гады пачалася паўнавартасная трэнерская кар'ера Чарапнёва. У 2019-м папрацаваў з юнацкімі калектывамі ў структуры «Гомеля», а ў сакавіку 2020-га ўзначаліў першалігавы «Хімік». У тым сезоне калектыў стартаваў з мінус 9 ачкамі за ўдзел у дамоўных матчах, заняў апошняе месца ў лізе (адна перамога і чатыры нічыіх), але, згодна з рэгламентам, трапіў у стыкавыя матчы з "Маладзечна-2018" і захаваў месца ў Д2. Ну а пасля гэтага клуб разваліўся.
Чарапнёў у студзені 2021-га аказаўся ў трэнерскім штабе Мікалая Бранфілава, які ўзначальваў «Оршу». Пасля адстаўкі таго ў верасні сам сышоў з клуба і вярнуўся ў структуру "Гомеля", дзе зноў працуе з юнымі футбалістамі.
Фота: fcshakhter.by, fcisloch.by