«Гэта ўсё пончыкі і шавухі, любіць іх». Ці можа Сарока пасля правалаў у БАТЭ і «Нёмане» даць рады лішняй вазе і выкараскацца з першай лігі?
З алкаголем праблем няма.
Яшчэ нядаўна Антон Сарока разглядаўся спецыялістамі як адзін з топ-форвардаў Беларусі. Быў лідарам у «Гарадзеі», уражваў у мінскім «Дынама», атрымаў кантракт у Бельгіі. Але ў апошнія гады кар'ера футбаліста складваецца правальна: выступы ў БАТЭ, "Нёмане", дзяржынскім "Арсенале" сталі расчараваннем. Цяпер 31-гадовы Сарока мае лішнюю вагу і выступае ў першай лізе чэмпіянату Беларусі. Ці ўсё страчана ці яшчэ можна вярнуцца наверх? Паспрабавалі разабрацца ў гэтым пытанні.
Апошні гол у «вышцы» - тры гады таму, затрыманне, аблом у Казахстане
У сярэдзіне і другой палове 2010-х нападаючы быў навідавоку ў беларускім футболе. Мінчук стрэліў у «Гарадзеі», дзе стаў лідарам: больш за сотню матчаў і амаль 50 галоў за чатыры сезоны. Такімі паказчыкамі форвард прыцягнуў увагу айчынных топ-клубаў - і ў 2017-м яго падпісала мінскае "Дынама". Паўтара гады на больш высокім узроўні таксама склаліся даволі ўдала: гуляў і забіваў як на ўнутранай арэне, так і ў еўракубках. 51 матч ва ўсіх турнірах, 20 галоў і чатыры асісты. З такім прафайлам Сарока ў 2018-м адправіўся ў Бельгію, каб выступаць за «Локерэн». Але ў Еўропе не склалася: у асноўным складзе не замацаваўся, на полі з'явіўся 19 разоў (і толькі ў васьмі матчах - у аснове). За 841 хвіліну ў Бельгіі вызначыўся ўсяго двума галамі і чатырма галявымі перадачамі.
Вяртанне ў Беларусь стала першым крокам па кар'ернай лесвіцы ўніз. Так, Сарока апынуўся ў БАТЭ, выступаў у еўракубках і нават быў адным з асноўных нападаючых "жоўта-сініх", але выйсці на ранейшы ўзровень перашкаджалі траўмы. З верасня 2019-га і да канца сезона футбаліст увогуле не з'яўляўся на полі якраз праз пашкоджанні. 2020-ы склаўся для Сарокі максімальна няўдала. Толькі загуляў - здарылася чарговая траўма, што пакінула па-за гульнёй з траўня па лістапад. А 12 жніўня адбылася зусім не футбольная прыгода. Пасля выбараў спартсмена затрымалі і асудзілі на сем сутак нібыта за ўдзел у акцыях пратэсту. Гульцы БАТЭ і іншых каманд адкрыта падтрымлівалі калегу, балазе, 14 жніўня Сароку, як і шматлікіх іншых затрыманых, адпусцілі.
Пасля гэтага форвард працягнуў аднаўленне ад траўмы, але на полі з'явіўся толькі ў апошнім туры - на дзве хвіліны з мінскім «Дынама». Наогул жа ў тым сезоне ён нагуляў усяго шэсць матчаў (353 хвіліны), у якіх забіў два мячы (у красавіку засмуціў «Мінск» і «Гарадзею»). Гол сваёй былой камандзе апошні на цяперашні момант у вышэйшай лізе для Сарокі.
Развітвацца з нападаючым барысаўцы не спяшаліся, далі шанц яшчэ ў сезоне-2021, але там - толькі 64 хвіліны ў Суперкубку. Далей - ізноў траўмы і растанне ў чэрвені. І чарговы крок на паніжэнне. Дагульваць сезон Сарока адправіўся ў «Нёман», дзе ўвогуле не задалося: сем матчаў (усе з замены) і ніводнага бала за 132 хвіліны.
Зімой 2022-га, здавалася, з'явілася магчымасць перазапусціць кар'еру і падзарабіць - да сябе запрасіў казахстанскі «Акжайык». Але адтуль Антон з'ехаў праз пару тыдняў пасля прыезду, нават не згуляўшы ніводнага матча. Па нашай інфармацыі, з нападаючым вось-вось павінны былі заключыць кантракт, усе дэталі былі ўзгоднены, але тагачасны трэнер украінец Уладзімір Мазяр раптам перадумаў і заявіў, што футбаліст яму не патрэбны. Па якіх прычынах - загадка.
Сарока зноў апынуўся ў ЧБ - заключыў на паўгода кантракт з "Арсеналам". Але калі форвард чым і вылучаўся, то далёка не самай спартовай формай. Схаваць лішнюю вагу было цяжка.
Зрэшты, як нам распавялі людзі, якія працавалі ў той час разам з Антонам, прэтэнзій на трэнаваннях да яго не было: шчыраваў на 100 адсоткаў, выконваў усе дадатковыя практыкаванні, у тым ліку для зніжэння масы. Нават нешматлікія легіянеры "Арсенала" адзначалі, што працаваць з Сарокам - адно задавальненне. Цікава, што пры заключэнні кантракта гулец і клуб дамовіліся, што пры першым жа парушэнні рэжыму бакі растануцца датэрмінова. Але форвард не даваў падстаў. А лішняя вага? Змаганне з ім не давала жаданых вынікаў.
Падаўжаць дагавор з Сарокам не сталі - і праз некалькі тыдняў пасля ад'езду з Дзяржынска Антон падпісаўся з клубам, колеры якога абараняе дагэтуль - першалігавым «Астраўцом». Здавалася, вось дзе сапраўды атрымаецца перазапусціцца. Але гэта толькі падавалася. За другі круг чэмпіянату-2022 Сарока згуляў у 12 матчах (усе ў старце), але забіў усяго адзін мяч за 1031 хвіліну. У 17-м туры засмуціў гомельскі "Лакаматыў", а "Астравец" усё роўна прагуляў 1:2 (адзнака 2,15).
Той гол - апошні на цяперашні момант для Антона ў кар'еры. Сухая серыя доўжыцца ад 3 верасня. Хоць у новы сезон форвард ізноў зайшоў з «Астраўцом» і гуляе даволі стабільна: чатыры матчы за шэсць тураў, тры выхады ў старце (усяго адбегаў 299 хвілін) - і ўсё без выніковых дзеянняў. Нават жоўтых картак няма ў пасіве.
Сароку час спісаць з канцамі ці ўсё-такі рана?
Калі зірнуць на сённяшняга Сароку, то заўважна, што ў яго па-ранейшаму праблемы з вагой (хоць і куды меншыя, чым у "Арсенале"). Але ўсё роўна Антон у матчах больш выглядае форвардам тараннага тыпу: скача зусім невысока, ранейшага спрыту і хуткасці няма і блізка. Хоць пры гэтым футбаліст не стаіць на месцы, не перасоўваецца па полі пешшу - нават імкнецца рабіць паскарэнні, хай і прыкметна, што даюцца яны яму з цяжкасцю, спартсмен хутка выдыхаецца. Усё ж лішнія кілаграмы даюць пра сябе ведаць.
Тым не менш спецыялісты, якія назіраюць за гульнёй Сарокі ўжывую, лічаць, што спісваць з рахункаў яго ранавата.
- У нас такі футбол, што нават у яго ёсць яшчэ шанец пагуляць на высокім узроўні. Але, вядома, трэба прывесці сябе ў парадак - тады яшчэ гады тры-чатыры ў «вышцы» пабегае. У першай лізе, можа, такія габарыты пракатваюць, але ў Д1 будзе няпроста, - кажа адзін з беларускіх трэнераў, які ў свой час працаваў з Антонам. - Майстэрства і жаданне гуляць у яго нікуды не дзеліся. А тое, што не забівае так доўга, я б гэта звязаў з тым, што ў тым жа “Арсенале”, напрыклад, ці ў сёлетнім “Астраўцы” не хапае тых, хто мог бы аддаць пас і вывесці на аператыўную прастору. Адзін у адзін Сароку ісці цяжка, ізноў жа праз габарыты, рабіць паскарэнні таксама, таму патрэбныя распасоўшчыкі. А сярод сёлетніх аднаклубнікаў, відаць, такіх няма.
Адзначым, што ў "Астраўцы" гуляюць спартсмены, якія ў свой час праявілі сябе і ў вышэйшай лізе, і нават за мяжой. Напрыклад, паўабаронцы Дзмітрый Герман, Дзмітрый Лебедзеў і Андрэй Чухлей. У абароне дзейнічае Дзмітрый Алісейка.
Што да 31-гадовага Сарокі і яго вяртання на ранейшы ўзровень, то гулец, з якім ён перасякаўся на полі, кажа вось што:
- Калі за мяжу падацца, то, напэўна, шанцаў ужо няма, а вось у вышэйшай лізе Сарока яшчэ здольны праявіць сябе. Галоўнае, каб не было траўм. Таму што пару тураў у гэтым сезоне ён прапусціў праз мікрапашкоджанне, а потым патрэбны час, каб здабыць былую псіхалагічную ўпэўненасць.
Калі разважаць пра вяртанне на больш высокі ўзровень, тут на руку можа згуляць дэградацыя беларускага футбола.
- Атрымліваецца так, што ў нас вылучаецца толькі адна каманда - мінскае «Дынама». У астатніх калектывах свае праблемы, хапае нюансаў. І, у цэлым, клубы па сіле цяпер роўныя. Упэўнены, калі Сарока вельмі захоча, то зможа патрапіць практычна ў любы клуб «вышкі». Галоўнае - быць прафесіяналам як на полі, так і па-за ім.
Гульцы, з якімі мы пагутарылі, адзначаюць, што лішняя вага наогул не замінае Сароку шчыраваць на полі і выкладвацца на сто адсоткаў. Хоць слабасць да не самага правільнага харчавання, да фаст-фуду ў форварда прысутнічае, што і выліваецца ў лішнія кілаграмы.
- Гэта ўсё пончыкі і шавухі, любіць Антон іх, - не без усмешкі адзначае адзін з трэнераў, які перасякаўся з гульцом.
– У Антона заўсёды была схільнасць да лішняй вагі, ён з перадсезонкі мог прыехаць з лішнімі кілаграмамі. І праз старанную працу потым гэта зганяў, - кажа адзін з былых аднаклубнікаў Сарокі. - Такі буйны хлопец, ну і паесці любіў. Чаму так набраў за апошнія гады, нават не ведаю. Напэўна, проста расслабіўся, знізіў патрабаванні да сябе. Усё ж узровень каманд, у якіх гуляе, ужо не той, што раней. Вось і можа дазволіць сабе лішняе ў плане харчавання.
- Хоць паглядзіш на Антона, на яго працу - быццам і няма нічога лішняга. Візуальна, вядома, ён выглядае нашмат буйней, чым раней, але працуе магутна, не спыніць. Ён хоча гуляць, хоча шчыраваць, хоча забіваць - гэтага не адабраць. І яго не бянтэжыць, што цяпер ён гулец першай лігі, не лічыць гэта крокам назад, - кажа адзін з футбалістаў.
У свой час, у самым пачатку кар'еры, Сарока меў сур'ёзныя праблемы з алкаголем. «Залёты» ледзь не каштавалі месца ў РВАР, дзе ён тады вучыўся і гуляў, але трэнер Андрэй Пышнік хлопца пашкадаваў. Не атрымалася загуляць і ў Казані па тых жа прычынах, хаця тагачасны трэнер «Рубіна» Курбан Бярдыеў быў упэўнены, што дасць рады заганным звычкам беларуса – не атрымалася.
Як прызнаваўся пазней сам Антон, узяцца за галаву дапамагло нараджэнне дзіцяці. І зараз, як адзначаюць суразмоўцы са свету футбола, якія блізкія да Антона, са спіртным пытанняў у яго няма.
- Не ведаю, што ён робіць у вольны час, але на трэнаваннях заўсёды свежы, здаровы, не з пахмелля. Не думаю, што нават калі Антон нешта вып'е, дык празмерна. У гэтым плане залётаў за ім не назіраецца, - кажа адзін гульцоў.
Адзінае, чаго не хапае Сароке, на думку нашых суразмоўцаў, гэта псіхалагічнай упэўненасці ў сваіх сілах.
- Вы ж бачыце, колькі ён забівае. Тры галы за тры гады для форварда - наогул гнятлівая статыстыка. Думаю, калі Антон зараз заб'е адзін мяч, другі, трэці, ён па-новаму раскрыецца. Проста калі не ідзе, губляецца ўпэўненасць у сабе. На публіцы ён гэтага не паказвае, нікому не скардзіцца, заўсёды такі кампанейскі і адкрыты, але можна меркаваць, што ў яго робіцца ўнутры. Любы нападаючы хоча забіваць. Калі ў «Астраўцы» ў гэтым сезоне Антон загуляе стабільна і будзе кляпаць галы, то не выключана, што ў наступным годзе апынецца ў «вышцы», - разважае гулец, знаёмы з Сарокам. - Канкурэнцыі вострай у вышэйшай лізе цяпер няма, усе каманды роўныя, так што шанец вярнуцца ў Антона ёсць. Галоўнае - шчыраваць, сачыць за формай і не атрымліваць траўмы.
Фота: vk.com/fco2020
