Шаўчэнка пра выступы за «Мілан»: «Мяне паважалі мае фаны і апаненты, таму што я лічу сябе сціплым чалавекам»

Былы форвард і галоўны трэнер зборнай Украіны Андрэй Шаўчэнка падзяліўся ўспамінамі пра выступы за «Мілан».

«У Мілане» у мяне не было ніякіх побытавых праблем. Мне вельмі дапамагалі аднаклубнікі, асабліва ў першыя некалькі месяцаў. Я ніколі не заставаўся адзін.

Маім першым суседам па пакоі быў Амбразіні, і нам адразу ўдалося знайсці агульную мову. Першыя словы на італьянскай, першыя размовы. Кастакурта таксама суправаджаў мяне на трэніроўках. Білі быў фундаментальным, таму я шмат чаму навучыўся ў яго.

Я забіў шмат мячоў, адзін з самых складаных, – гэта гол у вароты «Ромы» пасля перадачы Зедорфа. Я не паспеў спыніць мяч і разгарнуцца, поле было мокрым. Аднак я здолеў згрупавацца і прабіць з левай, згуляўшы на апярэджанне. Тэхнічнае выкананне было сапраўды складаным.

Мяне паважалі мае фанаты і апаненты, таму што я лічу сябе сціплым чалавекам. Па-за полем я звычайны чалавек, і гэта тое выхаванне, якое мне далі бацькі. Яны навучылі мяне прастаце, пакоры і заўсёды быць даступным.

Ведаю, што многія апаненты адклікаліся пра мяне добра. Да прыкладу, Тоці: фантастычны гулец, чыёй адданасцю «Роме» я захапляўся.

Я люблю Боба. Вьеры, але давайце забудземся аб Bobo TV (смяецца). Калі ён быў у «Інтэры», ён мне не вельмі падабаўся, але калі перайшоў у «Мілан» – ён мне вельмі спадабаўся.

Батыстута быў магутным і элегантным нападаючым, а Дэль П’еро быў геніем. Я сустракаў яго на полі яшчэ ў юнацтве, ён заўсёды быў гульцом топ-узроўню.

Футбаліст «Інтэра», які даставіў мне больш непрыемнасцяў, – гэта Іван Кордоба. Але ён мілы, вельмі мілы хлопчык. Памятаю, як ён мяне ўдарыў, але пасля гэтага адразу сказаў «прабач», – сказаў Шаўчэнка.