Як і чаму «Лестэр» ад чэмпіёнства АПЛ дакаціўся да вылету

Клуб, які падарыў галоўную казку ў сучаснай гісторыі АПЛ, «Лестэр», афіцыйна аформіў вылет у чэмпіёншып. Можна доўга казаць, што «Эвертону» проста пашанцавала апошні тур гуляць з нематываваным «Борнмутам» і перамагчы, але насамрэч «лісы» і так ішлі да таго, каб гэты сезон скончыўся так, як скончыўся.

Прычын, чаму «Лестэр» так хутка скаціўся да вылету, некалькі.

1. Фінансавыя праблемы. «Лестэр» належыць гіганту рынку крам «Дзьюці-фры», кампаніі King Power. Апошнія гады для яе не былі лёгкімі – у 2020-м, напрыклад, продажы ўпалі па меншай меры да 50%, а ў «посткавідныя» гады паказчыкі не вярнуліся да папярэдніх.

Гэта абмежавала магчымасць уліваць шмат дадатковых сродкаў у клуб, як кампанія гэта рабіла раней.

Прызавыя таксама не ўдавалася атрымаць тыя, якія хацелася. Тут можна ўспомніць, што «Лестэр» якраз у гэты перыяд двойчы запар спыняўся за крок ад выхаду ў ЛЧ, што прынесла б значна большыя сродкі, чым удзел у ЛЕ. Але і перамога ў Кубку Англіі-2021 не прынесла жаданага выніку – менавіта ў той сезон каманды атрымлівалі толькі палову звыклых сродкаў праз фінансавыя наступствы пандэміі.

2. Няўдалая праца на трансферным рынку. «Лестэр» яшчэ і ў постчэмпіёнскія сезоны ўмеў купляць і прадаваць класных гульцоў – аднак неўзабаве гэта ўменне кудысьці «знікла»

Узяць хаця б галоўных навічкоў у мінулым сезоне. Пэтсан Дака за 30 млн еўра, пры ўсей любові да яго покеру «Спартаку», не пацягнуў узровень клуба. Янік Вестэргор за два сезоны ў аснову клуба прабіўся 12 разоў (ва ўсіх турнірах!). Бубакары Сумары таксама не пацягнуў узроўню АПЛ. А да пачатку гэтага сезона «Лестэр» наогул падпісаў нікога – адзіным трансферам на ўваход быў Ваўт Фас у апошні дзень акна.

Такая дзейнасць стала следствам жадання кіраўніцтва гнацца за топ-4 малымі сіламі – не прадаваць лідараў (толькі Фафана ў рэшце рэшт прыйшлося), пазбаўляцца ад «непатрэбных» гульцоў (тут таксама не выйшла) накштал Чаглара Саюнчу, Раяна Бертрана, Яніка Вестэргора, Аёзэ Перэса, Дэніса Прата і Хамза Чудуры (адпусціць атрымалася толькі Чудуры і Перэса, ды і тое, толькі зімой і ў арэнду), і ўкладвацца ў інфраструктуру.

Пры гэтым, каб утрымаць тых, хто ёсць, ім плацілі добра – па даных Capology, клуб знаходзіўся на 11-м месцы ў лізе па суме гадавых зарплат гульцоў.

3. Застой. Такая трансферная палітыка прыводзіла да таго, што футбалісты ў клубе «застойваліся» – не было ні сапраўды прыкметных намаганняў для ўзняцця іх узроўню, ні пазбаўлення ад тых, хто не адпавядаў чаканням.

Уласна, у мінулым сезоне, калі «Лестэр» у Кубку Англіі вылецеў ад «Нотынгем Форэст», тады яшчэ прадстаўніка чэмпіёншыпа, Брэндан Роджэрс пра гэта сказаў прама:

«9 гульцоў з 11, якія выйшлі ў аснове супраць «Форэст», былі тут у мой першы дзень працы амаль тры гады таму; для развіцця складу і канкурэнцыі трэба развівацца. Лета – важны час для нас, таму што для некаторых гульцоў поспех прынёс зону камфорту».

Так, гэта было сказана напярэдадні лета, у якое «Лестэр» падпісаў аднаго навіка за грошы і адпусціў чатырох.

4. Несвоечасовая змена трэнера. Тут адразу два пытанні. Першае палягае ў тым, што калі кіраўніцтва ўжо вырашыла захаваць склад, то не зусім лагічна пакідаць з ім трэнера, які прама і публічна прасіў гэты склад змяніць.

Другое пытанне – у тым, што калі «Лестэр» ужо боўтаўся ў нізе турнірнай табліцы, клуб не разумеў, як рэагаваць – і занадта доўга давяраў Роджэрсу за папярэднія дасягненні, звольніўшы толькі ў красавіку. Запрашэнне Дына Сміта, які ў мінулым сезоне пакутаваў з «Норвічам», – толькі паказчык бездапаможнасці кіраўніцтва.

Клуб спрабаваў не паўтарыць іміджавую памылку з Раньеры, якога звольнілі, калі клуб пасля чэмпіёнства аказаўся на мяжы вылету (тады футбольная супольнасць падтрымала італьянца), і ў выніку проста Роджэрса ператрымаў.

Фота: IMAGO/Mark Cosgrove/News Images, IMAGO/Nigel Keene, Shaun Boggust/Global Look Press