Дзіўная гісторыя з 90-х: як і чаму Пальюка гуляў у джэрсі «Тотэнхэма», выступаючы за «Інтэр»
Італьянскі брамнік – вялікі прыхільнік англійскага футбола.
Джанлука Пальюка – адзін з галоўных галкіпераў 1990-х. Хоць ён прайграў два вялікія фіналы («Барселоне» на «Уэмблі» ў 1992-м і Бразіліі ў Пасадэне ў 1994-м), але гэта не перашкодзіла яму стаць легендай. Больш яго ў Серыі А матчаў згулялі толькі Дзанэці, Тоці, Мальдзіні і Буфон. А яшчэ ён быў адным з галоўных заканадаўцаў мод у галкіперскіх швэдарах 1990-х.
«Я ніколі не гуляў у непрыгожай форме», – прызнаецца ён у інтэрв'ю Gazzta dello Sport. Пачуццё стылю прыйшло да яго не з традыцыйных італьянскіх брэндаў, як можна было б паразважаць, а з Вялікабрытаніі, дзе ён ніколі ў жыцці не выступаў.
З 14 гадоў Пальюка застаецца палкім заўзятарам «Астан Вілы»
У размове з англійскімі журналістамі галкіпер распавядае, што з дзяцінства заўзеў за «Балонью», бо гэта яго родны горад, але ў 14 гадоў яго сэрца захапіла «Астан Віла»: «Я пачаў заўзець за «Вілу» ў 1981 годзе, у тым сезоне, калі мы выйгралі чэмпіянат Англіі. Памятаю, што першыя прыватныя тэлеканалы пачалі трансляваць англійскі футбол у Італіі, і я захапіўся вялікім спаборніцтвам за тытул з «Іпсвіч Таун».
Гэта быў сапраўды незабыўны сезон, нават калі вынікі не прыходзілі да мяне ў рэальным часе, як цяпер. Што прывабіла ў «Віле»? Я улюбіўся ў гэтую форму, яна ў той жа час прыгожая і ўнікальная. Але гісторыя клуба таксама мяне захапіла».
Сёння такія юнакі палюбілі б «Сіці» ці «Ліверпуль», але ў 80-х бірмінгемцы Рона Сондэрса не маглі не ўлюбіць у сябе. Джанлука ўспамінаў фінал КЧ-1982 супраць «Баварыі», але ўжо праз 12 гадоў яму самому прыйшлося супрацьстаяць любімай камандзе на «Віла Парк». Тады ён з «Інтэрам» саступіў ў серыі пенальці.
А любоў да бірмінгемцаў нікуды не падзелася, мужчына нават зрабіў сабе тату з эмблемай клуба.
Давяраў брэнду, які рабіў для яго пальчаткі
У 1990 годзе «Сампдорыя», якая знаходзілася ў самай высокай кропцы сваёй футбольнай гісторыі, змяніла тэхнічнага спонсара. Замест італьянскага брэнда Kappa форму для іх пачала шыць японская Asics. Джанлуке дызайн не вельмі спадабаўся, таму ён спытаў дазволу гуляць у форме ад нямецкага вытворцы Reusch, які рабіў яму брамавыя пальчаткі. Трэба сказаць, што Пальюка па-ранейшаму насіў джэрсі менавіта гэтага брэнда, сумяшчаючы два лога.
З новым спонсарам таксама дамовіліся, проста прыходзілася ставіць побач з лога Reusch і лога Asics. Фантастычная гісторыя для нашых дзён, якая тады была цалкам ок усім бакам. Калі на форме нейкім чынам аказвалася адразу два лога – не бяда.
Менавіта ў такой форме ён разам з бліскучай камандай Вуядзіна Бошкава скараў Еўропу. Спачатку ў кампаніі з Віялі, Манчыні і Міхайлічэнкі стаў чэмпіёнам Італіі, выйграўшы для «Сампы" першае ў гісторыі Скудэта. А праз год у фінале супраць «Барсы" Кройфа Пальюка прапусціў вырашальны гол ад Рональда Кумана са штрафнога.
У «Інтэры» прасіў джэрсі «Тотэнхэма», таму што яно нагадвала пра «Астан Вілу»
Пасля ЧС-1994 Пальюка перайшоў у «Інтэр», дзе вытворцам формы быў англійскі брэнд Umbro. Тут ізноў спатрэбілася любоў да англійскага футбола, бо кіпер абраў сабе форму менавіта адтуль. Прычым не любімай «Астан Вілы» (якую тады апранаў Asics), а з «Тотэнхэма».
«У брамніка «Тотэнхэма» быў джэрсі, які я любіў, бо колер нагадваў мне «Астан Вілу». Я патэлефанаваў у Umbro, сказаў ім, што хачу гэтую футболку. Было такое пачуццё, быццам я гуляю за гэтую каманду. Яны даслалі мне 3-4 штукі, але з эмблемай «Тотэнхэма». Мы проста прышылі да іх эмблемы «Інтэра», – распавядаў Пальюка.
Вось так яго форма выглядала ў параўнанні з арыгіналам.
У наступных сезонах ён таксама спрабаваў крэатывіць, нават прасіў зрабіць яму джэрсі з колерам палявой формы «Інтэра». Канешне, многія матчы ў такой футболцы ён згуляць не мог.
«Сёння я бачу, як шмат брамнікаў носяць другую ці трэцюю форму, і гэта непрыемна. Я лічу, што футболкі брамнікаў павінны быць маляўнічымі, адлюстроўваць асобу. Дзоф насіў чорныя ці шэрыя джэрсі, але іншыя, такія як Альбертозі ці Кастэліні, насілі яркія футболкі», – тлумачыў сваю філасофію Джанлука.
Менавіта дзякуючы такім, як ён, большасць і палюбіла класічныя брамавыя формы 90-х, якія паражалі выбухам колераў і дзе-нідзе аддавалі псіхадэліяй.
Фота: Inter FC, Aston Villa
