Украінская хакеістка Керноз пра сыход з «Мінска»: «Упершыню ўбачыла, як трэнер заплакаў. Дзяўчынкі таксама моцна засмуціліся»
Украінская хакеістка Яўгенія Керноз расказала ў інтэрв'ю «Трыбуне» пра свой сыход з «Мінску».
– З Украіны вам не паступала папрокаў з нагоды таго, што вы застаяцеся ў Беларусі, якая дапамагае атакаваць Украіну?
– Дык вось прама ніхто не казаў, але вясной патэлефанаваў памочнік прэзідэнта федэрацыі і сказаў, што яны займаюцца дакументамі, каб ануляваць нашы – маё і іншых украінцаў – дазволу на ўдзел у чэмпіянаце Беларусі. І мы павінны будзем з'ехаць у Еўропу. Але трэба сказаць, што яшчэ да вайны я атрымала сур'ёзную траўму нагі, і лячэнне было распісана да сярэдзіны траўня. Калі б я яго перапыніла, невядома, ці змагла б наогул вярнуцца ў спорт ці не. У федэрацыі мяне зразумелі, у клубе мы ўсё абгаварылі, і 31 траўня я скасавала кантракт па дамове бакоў. Атрымалася, пасля пачатку вайны мы ў Беларусі прабылі ўсяго некалькі месяцаў, з'ехалі ў першыя дні чэрвеня.
– Як у клубе паставіліся да гэтай сітуацыі?
– Ведаеце, мяне з-за траўмы і так наведвалі думкі, што я з'еду з «Мінска». Лячэнне, потым працяглае, да паўгода, аднаўленне. І я думала, што ці наўрад клуб будзе мяне проста так трымаць у сябе, таму разглядала варыянт ад'езду пасля чэмпіянату. А тут атрымалася, што ўсё супала: і вайна, і траўма, і рашэнне федэрацыі. І ў канцы траўня кантракт быў скасаваны. У «Мінску» ўсе былі вельмі засмучаныя, я ўпершыню ўбачыла, як трэнер (галоўным трэнерам каманды з 2020 года з'яўляецца Мікалай Санкавец – Tribuna.com) заплакаў. Дзяўчынкі таксама моцна засмуціліся, мы разам трымаліся некалькі гадоў.
Але так атрымалася, і, на шчасце, зараз у нас усё добра. Мы жывём у Германіі, я прайшла тут абследаванне, было лячэнне, і ўжо ў сярэдзіне восені 2022-га прыступіла да трэніровак, нагружала нагу. Цяпер адчуваю пэўны дыскамфорт пасля цяжкіх трэніровак, але гэта зусім не тое, што было раней. Тады не магла без абязбольвальнага гуляць, зараз жа ўсё ў гэтым плане спакайней. Гуляю за клуб з Мангейма і за зборную Украіны. У прынцыпе, мне не важна зараз, за які клуб выступаць, галоўнае – практыка. Тым больш мае цяперашнія супернікі не горшыя за беларускіх «Рытм» ці «Вікторыя».
Што да фінансавага пытання, то нічога не атрымліваю. Гэта значыць, у літаральным сэнсе гуляю бясплатна. Чыста маё жаданне не губляць форму, атрымліваць гульнявую практыку, задавальненне ад таго, што раблю. І галоўнае, што ў мяне зноў ёсць магчымасць ездзіць у зборную Украіны. Для мяне гэта важней за грошы. А ў Германіі мы вучым мову, атрымліваем сацыяльную дапамогу, інтэгруемся ў грамадства, – распавяла Керноз.
