Хаселу быў лавачнікам у «Сток Сіці», а цяпер забівае за «Рэал» і Іспанію – у 33 гады перавярнуў кар'еру
«Я тут не для таго, каб замяніць Бензема».
Існуе катэгорыя гульцоў, якія пасля 30 гадоў не проста не згасаюць, але яшчэ і паказваюць свой найлепшы футбол. Такім да нядаўняга часу быў, напрыклад, Арыц Адурыс, да такіх адносіцца цяперашні форвард мадрыдскага «Рэала» Хаселу.
Шлях Хаселу – гэта гісторыя пра мару і бесперапынную веру ў сябе. Адурыс паехаў на свой першы вялікі турнір (чэмпіянат Еўропы) у 35 гадоў. Хаселу сёння 33, так што ў яго ёсць усе шанцы таксама пагуляць на вялікім форуме. Пакуль ён забівае галы за «Рэал», а Карла Анчалоці называе яго надзвычай важнай часткай каманды, на ягоным рахунку 3+1 у 7 матчах Ла Лігі ў гэтым сезоне.
Хоць яшчэ зусім нядаўна ў форварда было рэнамэ гульца, які заваліў канкурэнцыю ў «Сток Сіці» і «Ньюкасле», а ў 29 гадоў з'ехаў у адну з самых слабых каманд Ла Лігі.
Змяніў 8 клубаў, праваліўся ў АПЛ, але знайшоў сябе ў іспанскім аўтсайдэры
Хасэ Луіс Мата нарадзіўся ў Штутгарце, але гэта не павінна вас здзіўляць, бо працоўная міграцыя з Іспаніі 1970-х і 1980-х была даволі звыклай з'явай. Калі хлопчыку споўнілася тры, сям'я вярнулася ў Галісію. Хасэ пачаў шлях у «Сельце», пакуль яго не ўбачыў мадрыдскі «Рэал». Хлопцу ўжо было 19, калі ён падпісаў кантракт з Мадрыдам, аднак яго вырашылі яшчэ на сезон пакінуць у Віга.
У наступным годзе Хаселу трапіў у другую каманду мадрыдцаў – «Кастылью», дзе сабралася цэлае пакаленне таленавітых гульцоў: Начо Манрэаль, Дані Карвахаль, Альвара Марата, Хэсе, Пабла Сарабія і іншыя. Форвард нават паспеў дэбютаваць за дарослую каманду – забіў апошні гол у разгроме Альмерыі (8:1). Хасэ завяршыў бліскучую камбінацыю, якую пачалі Крышціяну і Азіл.
У наступным сезоне Хаселу набіў 26 галоў у трэцім дывізіёне за «Кастылью», абышоўшы па галах на тры гады малодшых Марату і Хэсе. Але ў 21 сядзець далёка за спінамі зорак асноўнай каманды не вельмі хацелася, а працягваць гуляць за «Кастылью» было б неяк несур'ёзна.
Пераход у «Хофенхайм» не стаў прарывам – усяго 5 галоў у Бундэслізе. У наступным сезоне ўжо была арэнда ў «Айнтрахце», дзе іспанец забіў 8 мячоў у чэмпіянаце і нават зрабіў хет-трык у Кубку Германіі. Наступны прыпынак – паўнавартасны трансфер у «Гановер». Тут у нейкі момант здалося, што Хаселу знайшоў сябе. У першым крузе быў адрэзак, калі іспанец забіў у пяці гульнях запар, але за другі круг выдаў толькі адзін гол. Таму прапанову ў 8 млн еўра ад «Стока» немцы прынялі з задавальненнем.
У «Сток Сіці» быў вельмі сур'ёзны выбар форвардаў (Арнаутавіч, Кркіч, Уолтэрс, Адэмвінгі, Краўч), а шанцаў у старце Марк Х'юз даваў не вельмі шмат. Толькі 4 галы за 27 матчаў. Усяго 10 разоў ён выходзіў у старце на матчы АПЛ, быў мінімум чацвёртым выбарам для Х'юза (пасля Арнаутавіча, Бояна і Уолтэрса).
Таму іспанскі пілігрым пасля няўдалага сезона вярнуўся ў Галісію, але не ў «Сельту», а ў «Дэпартыва». Там таксама нічога добрага - шэсць галоў у Ла Лізе. Рафа Бэнітэс нават узяў яго ў свой «Ньюкасл», але і ў складзе «сарок» замацавацца не ўдалося. Публіка патрабавала ставіць Мітравіча, а Хаселу зноў не здолеў забіць больш за 5 галоў у чэмпіянаце. Ва ўсіх клубах адзначалі ягоную тэхніку (пры дастаткова вялікіх габарытах), хвалілі за працавітасць, але паўсюль заканчвалася арэндай або продажам.
У 29 гадоў Хаселу перайшоў у «Алавес», які нечакана стаў ягоным шчаслівым білетам. Тут ён пачаў гуляць у пары з экс-гульцом «Львова» Лукасам Перэсам, абодва забілі па 11 галоў у Ла Лізе. З таго часу менш у чэмпіянаце ён не забівае. Усяго за баскаў Хаселу забіў 36 мячоў, але пасля вылету каманды ў Сегунду перайшоў у «Эспаньёл». За сезон у Каталоніі нападаючы забіў «Рэалу», «Барсе» і «Атлетыка», атрымаў прыз Тэльма Сары, які даецца найлепшаму іспанскаму бамбардзіру Ла Лігі, бо стаў трэцім галеадорам чэмпіянату пасля Левандоўскага і Бензема.
Апошнія паўгода ў кар'еры форварда сапраўды былі фантастычнымі. Дэ ла Фуэнтэ выклікаў яго ў зборную, дзе атрымалася забіць у першым жа матчы. Старэйшымі за яго бамбардзірамі былі толькі Фернанда Агіла (гулец «Барсы» 1950-х) і знакаміты Ферэнц Пушкаш. У дэбютным матчы Хаселу аформіў дубль супраць Нарвегіі.
У паўфінале Лігі Нацый форвард зноў выдатна выйшаў на замену, забіўшы пераможны мяч італьянцам на 88-й хвіліне. У фінале іспанец хоць і не забіў, але дапамог камандзе ў серыі пенальці перамагчы Харватыю. Увосень ён працягнуў забіваць за «Фурыю» – і цяпер статыстыка Хаселу проста вар'яцкая: 168 хвілін – 6 галоў.
Чым ён карысны для «Рэала»
Калі сцісла, то Хаселу было варта купіць хаця б дзеля таго, каб ён перастаў забіваць мадрыдцам. У XX стагоддзі ў варотах «сметанкавых» часцей адзначаліся толькі Месі, Луіс Суарэс, Хабі Прыета і Самі Эта'О. З актуальных гульцоў па 7 мячоў маюць Хаселу і Грызман, таму гэты ход можна зразумець.
Калі ж падыходзіць да пытання больш сур'ёзна, то гульца такога прафайла «Мадрыду» сапраўды не хапала. Калі пра гэта сказаў Анчалоці, то некаторыя пасмейваліся, бо ў «Рэала» да нядаўняга часу была найлепшая дзявятка ў свеце – Карым Бензема. Аднак функцыі Карыма і іспанца некалькі розныя.
«Я тут не для таго, каб замяніць Бензема. Я тут для таго, каб атрымліваць прыемнасць, каб дапамагаць клубу. Я тут, каб унесці свой уклад у агульны поспех. Я збіраюся выкласціся на максімум. Гэта клуб усяго майго жыцця», – казаў Хаселу на прэзентацыі.
Хаселу не з тых гульцоў, якія будуць апускацца ў глыбіню і гуляць ілжывую дзявятку, ён сапраўдная эталонная дзявятка, якіх у Іспаніі можна злічыць па пальцах адной рукі. У мінулым сезоне гулец увайшоў у топ-5 па выйграных верхавых адзінаборствах сярод найлепшых ліг Еўропы. З часоў Мараты ў «Рэала» такіх форвардаў не было, калі не лічыць прыход Ёвіча коль-неяк карысным.
Праймавы Крышціяну закрываў гэты прабел фенаменальнай гульнёй на другім паверсе, але ўсе мы разумеем, што для Крыша гэта была не асноўная праца, а проста яшчэ адзін аспект таленту.
«Хаселу дае нам гарантыі ў атацы, таму што ён добра гуляе спінай і тварам да брамы. Мы ведаем, якую карысць ён можа прынесці. Гэта важная пазіцыя, таму што ў нас няма іншых гульцоў з такімі якасцямі», – так ахарактарызаваў свайго футбаліста Анчалоці.
Супраць каманд, якія абараняюцца нізкім блокам, такі гулец з'яўляецца вельмі важнай опцыяй, бо ён сцягвае на сябе абарону суперніка і дае магчымасць хуткім Віні, Радрыга і Джуду Белінгему ўрывацца ў вольныя зоны. А яшчэ Хаселу выдатна завяршае атакі і шматліка б'е па варотах. У матчы супраць «Уніяна» ў яго было 11 удараў. Больш за адну гульню ў ЛЧ набіваў толькі Крышціяну супраць «Ромы» ў 2016-м (14).
Галасо у матчы супраць «МЮ» падчас турнэ па ЗША даказаў, што высокі форвард (192 см) мае выдатную тэхніку.
На старце сезона ў яго 3 галы ў 3 хатніх матчах, а калі лічыць той даўні матч з «Альмерыяй» 12-гадовай даўніны, то футбаліст стаў першым гульцом клуба ў XXI стагоддзі, хто забіваў у 4 сваіх стартавых хатніх матчах за клуб.
Яшчэ адзін плюс Хаселу – адданасць клубу. Калі вам патрэбны гулец, які дазволіць перачакаць сезон да прыходу Мбапэ, гэта ідэальны варыянт. Ён не будзе скандаліць, калі не будзе гуляць усе матчы ў аснове, і ўжо паспеў пасябраваць з Джудам.
Англічанін нават даў яму мянушку «Краучы» пасля яго гола ў вароты «Сасьедад». Пітэр Краўч можа ганарыцца такім параўнаннем.
Усе гэтыя гады Хасэ быў звязаны з «Мадрыдам» сямейнай сувяззю, бо ён са сваім старым сябрам Дані Карвахалем жанатыя з сёстрамі-двайнятамі, сёння сваякі і сваячкі разам святкуюць галы за «Рэал» і зборную Іспаніі.
А ў сына Хасела побач з ложкам ёсць уласны алтар з копіямі кубкаў «Мадрыда» і фатаграфіяй з найлепшым гульцом клуба. Праўда, па версіі малога, гэта не бацька, а Вінісіус Жуніяр, але гэта ўжо іншая справа.
Фота: Global Look Press/Simon Bellis/Guillermo Martinez
