Алім Селімаў: «У Дагестане больш агрэсіўней ставяцца да ЛГБТ. Калі мы будзем прыпадабняцца да заходніх каштоўнасцяў, то што будзе з Беларуссю?»
Кіраўнік беларускай федэрацыі барацьбы Алім Селімаў падзяліўся меркаваннем аб Дагестане.
– Мае карані – гэта Дагестан. Але ўнутры мяне знаходзяцца дзве паловы, якія сёння не падзяляю.
Дагестан – гэта тая рэспубліка, якая мне дала жыццё, прынцыпы, выхаванне, павага да родных і блізкіх, павага да старэйшых. Усё гэта мне каштоўнае. І ёсць унутры мяне другая палова – Беларусь, пра якую заўсёды гавару з вялікай цеплынёй. І яе ніяк не дзялю ў сваім сэрцы з Дагестанам. Бо ў Беларусі адбылося маё станаўленне як асобы, тут стварыў сваю сям'ю і тут нарадзіліся мае дзеці.
У Беларусі ў мяне шмат сяброў, з якімі дзяліў кавалак хлеба, быў і ў горы, і ў радасці. Маё сэрца запоўнена і Дагестанам, і Беларуссю. Калі патушу ў сабе лезгіна ці дагестанца, то здраджу прынцыпам, якія ўвабраў з малаком маці. Пры любой зручнай магчымасці прыязджаю на радзіму, знаёмлю з ёю сваіх дзяцей.
Імкнуся захаваць роднасныя сувязі. А сваім дзецям, якія нарадзіліся ў Беларусі, прывіваю некаторыя каштоўнасці Дагестана. Рады, што яны выхоўваюцца ў беларускім асяроддзі і ў іх укладаюць душу беларускія людзі.
– Як цяпер жыве і развіваецца мірны Дагестан, вас задавальняе?
– Дагестан – унікальная рэспубліка, іншай такой у свеце цяпер няма. Паколькі тут, на шматку зямлі, жывуць у міры і згодзе каля 33 нацыянальнасцяў. Гэта сведчыць аб многім. І ўсё трымаецца на звычаях, горскіх традыцыях і павазе сябар да сябра. Зразумела, у сям'і не без вырадка, можа адбывацца ўсякае. Але зараз Дагестан перажывае небывалую цікавасць з боку турыстаў. Сама рэспубліка не гатова прымаць такую колькасць, турыстычны сэрвіс перажывае новы віток развіцця, людзі ахвотна інвесціруюць у яго. Паўночны Дагестан больш-менш акультураны, а Паўднёвы – неверагодна прыгожы, але нязведаны. Нядаўна я тамака і быў. Пагулялі ў гарах, папілі гарбату.
– Талерантнасць жыхароў Дагестана ў такім выпадку падобная на нашу. У Беларусі ў свеце жывуць усе нацыянальнасці, і побач стаяць цэрквы зусім розных канфесій і рэлігій.
– Згодзен. Але ў Дагестане агрэсіўней ставяцца да такіх праяў, як ЛГБТ, да ўсякіх чужых звычаяў і традыцый.
Нядаўна дзве дзяўчыны-лесбіянкі прыехалі ў рэспубліку і на фоне дагестанскіх гор згулялі нібыта вяселле. Гэта быў рэзананс. І для мяне падобны ўчынак невытлумачальны.
Людзі ў Дагестане жадаюць, каб рэспубліка працягвала жыць сваімі традыцыямі і звычаямі. І там жадаюць, каб усе госці шанавалі і паважалі мясцовыя звычаі.
Так, горад Махачкала вельмі сучасны, ёсць і начныя клубы, і ўсё астатняе, але ты паднімаешся ў горы, дзе жывуць вельмі рэлігійныя людзі, дзе мужчынам трэба насіць, да прыкладу, шорты ніжэй калена.
Дзякуючы каштоўнасцям Дагестану ўдаецца захоўваць сваю самабытнасць. Давайце не будзем далёка хадзіць па прыклад і возьмем нас, беларусаў. Калі мы будзем прыпадабняцца да ўсіх заходніх каштоўнасцяў, то што будзе з нашай краінай праз нейкі час? І калі мы будзем дазваляць іншым людзям пляваць на нашы звычаі, то нічога добрага з гэтага не атрымаецца. Як у Беларусі, так і ў Дагестане, – сказаў Селімаў.
