Жыццё Нгану – кіно. Пераадолеў беднасць, Сахару і мора дзеля мары
Цяпер мае два мегафайты ў боксе запар.
Фрэнсіса Нгану немагчыма не паважаць. Да яго бокса ці выступаў у ММА можна ставіцца па-свойму. Можна спісваць усё на прыродныя даныя, казаць, што ён – прастачок у баі, які вывозіць дзякуючы ўдару. Аднак Нгану заслужыў усё, што мае – настойлівасцю і маніякальнай верай у сябе.
Спачатку ён атрымаў бой з Тайсанам Ф'юры, а 8 сакавіка выйдзе ў рынг супраць Энтані Джошуа.
У дзяцінстве грошай не хапала нават на ручку і сшытак
У 10 Фрэнсіс Нгану ўпершыню пайшоў працаваць – на пяшчаную шахту. Толькі ручная праца. Разбіваць пароду кіркай, затым доўга капаць лапатай – мінімум тэхналогій, максімум працы.
Пайшоў не таму, што страшэнна любіў фізічную працу – проста ў сям'і грошай не хапала ні на што. Нават на элементарныя школьныя рэчы – такія, як аловак ці ручка.
Фрэнсіс шмат працаваў, хадзіў у школу, а потым ізноў працаваў, як і ўсё яго атачэнне. Але сродкаў усё роўна не хапала.
«Часам у мяне не было ручкі ці алоўка, каб запісваць урокі. Часам не было новага сшытка. Тады я шукаў вольныя месцы ва ўжо выкарыстаным сшытку, каб запісаць туды нешта новае ў спадзеве, што мы купім пусты сшытак і я ўсё перапішу», – распавядаў Нгану.
Камерун - не самая бедная краіна. Вакол былі дзеці, побач з якімі менавіта Фрэнсіс вылучаўся беднасцю.
«Некаторыя дзеці ездзілі да сваякоў, а па вяртанні мелі кучу новых рэчаў», – згадваў будучы чэмпіён.
Па той жа прычыне Фрэнсіс быў па большай частцы самотны. Дзеці не вельмі хацелі сябраваць з тым, хто мог з'яўляцца ў школу толькі ў школьнай форме, замяніць якую не было магчымасці. Недахоп школьнага рыштунку разумелі і не ўсе настаўнікі. Неяк Нгану распавёў, што яго выганялі з класа праз тое, што ў яго не было пустога сшытка – настаўнікі думалі, што той проста не кажа бацькам пра патрэбу, і загадалі, каб ён пайшоў і зрабіў гэта.
Пасля Нгану перавялі ў іншую школу. Грошай на дарогу не было, а пешкі трэба было дабірацца дзве гадзіны. Так што Фрэнсіс проста ўставаў а пятай раніцы і ішоў.
«Першых людзей я сустракаў праз сорак хвілін дарогі», – распавядаў Нгану.
Фрэнсіс працягваў рабіць сваю справу. Не губляў надзеі дабіцца чагосьці большага, вучыўся і хадзіў на працу. З 10 да 17 гадоў Нгану працаваў на шахтах. Увесь час, а асабліва падчас дажджоў.
«У нас такі клімат, што частку года вельмі сонечна, а частку ўвесь час ідуць дажджы. Больш за ўсё мы працавалі ў другі перыяд – таму што старэйшыя не хацелі працаваць пад дажджом, а значыць, мы маглі зарабіць больш», – распавядаў будучы баец.
На жыццё так-сяк зарабіць атрымоўвалася, але для Фрэнсіса гэтага было занадта мала. І ён вырашыў рухацца на поўнач. Літаральна.
У Еўропу ўдалося трапіць з сёмага разу
У 22 гады Нгану вырашыў сысці з Камеруна. Сысці – літаральна. Дабрацца да Еўропы і паспрабаваць сябе ў адзінаборствах.
Мама казала: «Слухай, сынок. Я люблю цябе і буду падтрымліваць, нават калі ты з'едзеш з глузду. Але цяпер…»
Праблем было некалькі. Першая – паміж Камерунам і Марока ці Алжырам, якія знаходзяцца побач з Еўропай, – пустыня Сахара. Аб'ектыўна не самае ветлівае месца для падарожжаў. Другая – акрамя натуральных прычын, па дарозе ў Марока вельмі проста сустрэць узброеныя групы, якім адкрыта пляваць на мару паспрабаваць сябе ў адзінаборствах. Іх мара – забраць усё, што ў цябе ёсць.
І трэцяя – прыбыццё на мяжу Марока не гарантуе нічога, бо яна ахоўваецца асабліва ўважліва. Сістэма фінансуецца Еўропай, бо гэта адзін з варыянтаў нелегальнага пранікнення на тэрыторыю ЕЗ. Інфрачырвоныя датчыкі, верталёты – татальны кантроль.
Па словах Фрэнсіса, трапіць без прыгод у Марока можна, калі мець дастаткова сродкаў. Ён не меў столькі, а праз некаторы час пасля рашэння з'яжджаць з дому яшчэ і захварэў на гепатыт В. Усе ашчаджанні пайшлі на лячэнне.
«Гэта быў момант, калі кожны мог сказаць мне: «О, ну мы так і казалі», – згадваў Нгану.
Але Фрэнсіс усё ж не кінуў ідэю. Па дарозе ў Марока доўгі час жыў на вуліцы. Аднойчы затрымаўся пры перасячэнні мяжы Марока, зачапіўшыся за калючы дрот. Але ўсё ж дабраўся да мора Альбаран, якое падзяляе Марока і Іспанію.
Шэсць разоў Нгану праваліў яго пераплыванне. Схемы былі розныя. Адна з іх: дабрацца да вод Іспаніі, адтуль патэлефанаваць на нумар Чырвонага крыжа, прадстаўнікі якога мусілі б забраць людзей, якія нібыта згубіліся ў моры. Аднак калі Чырвоны крыж доўга не мог знайсці цябе – яны тэлефанавалі памежнікам, а тыя маглі адправіць назад.
Фрэнсіса адпраўлялі назад шэсць разоў, але ён працягваў спрабаваць. Атрымалася з сёмага заходу. Нгану ўсё ж дабраўся да Еўропы і нават атрымаў часовае жытло. Арганізацыя, якая займаецца справамі мігрантаў, прапаноўвала два варыянты. Або застаешся на два тыдні і атрымліваеш 50 еўра падтрымкі, або на тры месяцы без такой грашовай падтрымкі.
Гэтыя грошы для Фрэнсіса і таварыша, з якім яны дабраліся да Іспаніі, аказаліся велізарным скарбам. Яны атрымалі іх і накіраваліся ў Германію – Нгану чуў, што там з боксам поўны парадак, а ён хацеў займацца менавіта ім.
Аднак па дарозе сам Фрэнсіс прапанаваў заехаць у Францыю.
«Для нас гэта не было праблемай. Я і сябар – франкамоўныя, а я хацеў паглядзець на тую ж Эйфелеву вежу», – распавядаў Нгану.
У той жа дзень Нгану трапіў у залу адзінаборстваў, патрэнаваўся і сказаў трэнеру, што не мае нічога, але хоча стаць чэмпіёнам свету. І той паставіўся з разуменнем. Даў грошай, часовае жытло і ўбачыў патэнцыял Нгану менавіта ў ММА.
Мара, якая стала часткай жыцця
Фрэнсіс хацеў баксаваць, але трэнер угаварыў яго паспрабаваць сябе ў ММА і кікбоксінгу. Жыццё ў гаражы, трэнінгі з адзінай мэтай – даказаць, што мару можна ператварыць у рэальнасць.
Серыя паядынкаў у кікбоксінгу, дэбют у ММА ў 2013-м, першая параза праз некалькі месяцаў. А ўжо праз два гады Нгану дэбютаваў у UFC – у найбольш вядомым прамоўшэне свету, накаўтаваўшы Луіса Энрыке Барбосу ў другім раўндзе.
Сем гадоў у UFC. 11 датэрміновых перамог, дзесяць з якіх – накаўтам. І жаданы дэбют у боксе, супраць якога ў гэты раз быў бос UFC Дэйна Уайт. Настолькі, што нават адпусціў Нгану без усялякіх абавязацельстваў, не пажадаўшы ісці на саступкі ў новым кантракце.
Увосень 2023-га Фрэнсіс Нгану такі рэалізаваў мару. Правёў паядынак у прафесійным боксе супраць дзейнага чэмпіёна свету і найгучнейшага чэмпіёна апошніх гадоў. Супраць Тайсана Ф’юры яму не давалі ніякага шанцу і ставілі на ўпэўненую перамогу брытанца. Бой расцэньваўся як аперытыў перад абвяшчэннем бою за абсалютнае чэмпіёнства паміж Ф'юры і Усікам.
Нгану прайграў, але левым бакавым у трэцім раўндзе пахіснуў веру тысяч фанатаў бокса ў непераможнасць Ф'юры. А цяпер атрымаў другі мегафайт запар, за які яму заплацяць дзясяткі мільёнаў долараў.
«Я люблю прыязджаць дадому, якія б у мяне ўспаміны пра гэтыя месцы ні былі. Я магу жыць у пяцізоркавым гатэлі, рабіць усё, што захачу, але прыязджаю ў родны горад, прыходжу ў шахту. А ў галаве трымаю, што праз тыдзень буду ў ЗША. Ці дзесьці ў Еўропе.
Большасць людзей там не хочуць нічога. Ім дастаткова таго, што ёсць ежа на стале. Я пытаю: «Добра, а пра што ты марыш?» Але большасць не ведае, не верыць, што гэта рэальна. Але вось я – доказ таго, што ўсё рэальна. Мая мара стала часткай майго жыцця», – кажа Нгану.
