Затуплены «Прэсбол» наклікае санкцыі на АБФФ, якой належыць: там распісалі, як топ-пляжніка прыбралі са зборнай чыста за палітыку
«Пакаяннае» інтэрв'ю, у якім нешта пайшло не так.
У Беларусі даўно душаць адэкватную журналістыку, якая рэжыму непажаданая - затое ўжо некалькі гадоў практыкуюць жанр неадэкватны: «пакаяныя» інтэрв'ю. Звычайна "бяруць" іх носьбіты формы Лукашэнкі пад пагрозай дадатковага гвалту, але выходзяць такія гутаркі і сіламі рэжымных прапагандыстаў. У пачатку 2023-га яскравы прыклад здарыўся ў белфутболе - пра сваю пазіцыю супраць гвалту на камеру шкадаваў Анатоль Макараў з «Тарпеда-БелАЗ».
А цяпер выйшла падобнае інтэрв'ю і ў пісьмовым выглядзе - ды якое! У ім гулец зборнай Беларусі наўпрост прызнаўся, што яго забанілі праз палітычную пазіцыю - то бок тое, што і так было відавочна ўсім, акрамя, мабыць, УЕФА, якую не змаглі прымусіць дзейнічаць нават праз суд. І што самае цікавае - новую нагоду для бана АБФФ падкінулі ў газеце, што пад кантролем АБФФ. А цяпер крыху падрабязней пра ўсё гэта.
Героем інтэрв'ю стаў Ігар Брышцель. Размаўляў з ім Сяргей Лісічкін – галоўны рэдактар затупленага «Прэсбола», юрыдычная асоба якога на 50% належыць АБФФ, пад чыю ўказку выданне цяпер і працуе. Праўда, гэтым разам спрацавала супраць «матчынай» арганізацыі - такіх крамольных заяў, як ад Брішцеля, там даўно не было.
Чым сем разоў найлепшы гулец Беларусі ў пляжны футбол угневаў рэжым - таксама відавочна. 15 жніўня 2020-га некалькі прадстаўнікоў зборнай Беларусі па гэтым відзе спорту праявілі смеласць і апублікавалі ліст, у якім заклікалі правесці сумленныя прэзідэнцкія выбары, вызваліць усіх палітвязняў і спыніць гвалт з боку сілавікоў Лукашэнкі. Вядома, сістэма пакрыўдзілася - да канца года людзей, чые прозвішчы фігуравалі ў лісце, выкінулі са ставак так званага мінспорту і перасталі выклікаць у каманду.
У спартовых колах казалі, што Брішцеля, які быў капітанам зборнай, гэта пакрыўдзіла асабліва моцна - і ён сцвярджаў, што не вернецца ў каманду. Аднак у лютым 2023-га ўжо 35-гадовы Брышцель быў усё ж такі выкліканы ў зборную зноў - і згуляў за яе, хоць і не без прыгод. А з 15 па 21 траўня Брышцель быў на зборы каманды ў Мінску - зручны час, каб запісаць «пакаянне». Відавочна, яно было адной з умоў вяртання - як мы можам зразумець, гулец не ўбачыў у гэтым чагосьці непрымальнага для сябе.
Інтэрв'ю заняло цалкам апошнюю старонку нумара «Прэсбола» ад 26 траўня - і прызнанне Брішцеля было ўжо ў першых сказах: «З 2020 года мяне перасталі выклікаць у зборную. Прычына - падзеі ў краіне і мая рэакцыя на іх. Атрымалася так, што прыняў бок хлопцаў, якія былі не згодныя з вынікамі выбараў». Пры гэтым далей па тэксце гулец заяўляе, што яго бан быў яшчэ і супраць волі галоўнага трэнера зборнай іспанца Нікаласа Альварада - ён, па словах Бріштэля, "падтрымліваў у той няпросты перыяд, казаў, што чакае і хоча бачыць у камандзе". Тут, канешне, зноў уражвае, як грамадзянін ЕЗ падладзіўся пад беларускія рэаліі.
То бок усё відавочна - сам гулец «у зборную ляцеў як на крылах», коуч быў за яго з'яўленне, а ў выніку выкліку не адбывалася па неспартыўных прычынах. Брышцель «размаўляў пра вяртанне ў зборную з кіраўніцтвам федэрацыі» - пляжным футболам у Беларусі руліць усё яшчэ намеснік кіраўніка АБФФ, былы ахоўнік Лукашэнкі Міхаіл Ботнікаў.
Застаецца згадаць, што пляжны футбол - гэты таксама від спорту пад кантролем ФІФА (і, адпаведна, АБФФ на беларускім узроўні), а і сусветныя футбольныя функцыянеры, і еўрапейскія пастаянна паўтараюць, што палітыка ніяк не павінна ўплываць на іх спорт. Тут жа, відавочна, атрымалася інакш - мы накіруем запыты ва УЕФА і ФІФА, каб даведацца, як арганізацыі збіраюцца на гэта рэагаваць, і абавязкова напішам пра тое, што атрымаем (або не атрымаем) у адказ.
Непасрэдна «пакаяная» частка інтэрв'ю Брышцеля была даволі прадказальнай – свой непажаданы рэжыму подпіс гулец прадставіў як «плюсік на меркаванне» ў групавым чаце месенджара, заявіў, што яго «проста ўцягнулі ў гэтую гісторыю», і паскардзіўся, што яго не выратавала ад адхілення ад зборнай тое, што ён "хутка ад усяго адвярнуўся".
Далей ішлі тыповыя прапагандысцкія мантры - пра тое, што нібыта «спартоўцы сітуацыю ведалі павярхоўна» (хоць яна ў Беларусі была і застаецца вельмі відавочнай), што трэба ўсё «дбайна ўзважыць», не дазваляючы «пераважаць эмоцыям», і наогул у жніўні 2020-га «раптам усе рэзка сталі палітыкамі і эканамістамі, нібыта разумелі, што адбываецца», тады як «кожны, няхай гэта будзе музыка, спартовец ці кіроўца, павінен займацца сваёй справай».
Абавязковую рабскую праграму Лісічкін дапоўніў пытаннямі пра тое, як "зберагчы спорт ад палітычнага ўздзеяння" - якое аказваюць, як сам жа прасболавец высветліў за пару абзацаў да таго, тыя, хто валодае яго газетай - і ці асуджае Брышцель "атлетаў, якія да гэтага часу пратэстуюць» (футбаліст адказаў, што яны, маўляў, «выбралі сваю дарогу», пасля чаго пераключыўся на сваё гарачае жаданне выступаць за беларускую зборную, якую лічыць «найлепшай камандай на планеце»).
Здзівіла тое, што Брышцель у размове згадаў Украіну - але, вядома, гэта ніяк не было звязана з вайной, якую ад 24 лютага 2022 года працягвае Расія ва Украіне пры падтрымцы рэжыму Лукашэнкі. Гулец проста ўспомніў, як у складзе ўкраінскага клуба гуляў супраць Альварада ў «паўфінале Лігі чэмпіёнаў» - хутчэй за ўсё, маецца на ўвазе розыгрыш турніру Euro Winners Cup у 2015-м, калі «Катанія» іспанца выбіла «Выбар» з Дняпра, у складзе якога Брышцель стаў найлепшым бамбардзірам спаборніцтва. Цяпер Днепр - адзін з тых гарадоў, які пацярпеў ад расійскіх бамбёжак, але, падобна, футбаліст паспяхова адвярнуўся і ад гэтага.
Сам Брышцель цяпер выступае ў Расіі – за «Крышталь» з Санкт-Пецярбурга. Свой клуб, дзе трэнерам працуе экс-варатар зборнай Беларусі па "вялікім" футболе Генадзь Туміловіч, гулец называе "самым прафесійным", дзе "з трэнаваннямі поўны ажур", а Санкт-Пецярбург, які калісьці футбалісту зусім не падабаўся, цяпер для Брышцеля «супергарад, а самае галоўнае, спакойны». Патрапіць у краіну-агрэсар Брышцель зыча і маладым беларускім калегам - лічыць "унікальнай сітуацыяй" тое, што ім "далёка ехаць не трэба", бо ў Расіі "выдатнае забеспячэнне, у тым ліку фінансавае, мову не трэба вучыць".
Зрэшты, з новым пакаленнем, на думку Брышцеля, кашы не зварыш - кажа, "юныя хлопцы вельмі лянівыя", а яшчэ пастаянна сядзяць у гаджэтах, праз што "нейкія дохлыя, спартыўнага нічога". Зусім іншая справа была ў дзяцінстве гульца - там "двор усяму вучыў, асабліва фармаванню характару". Цяпер ужо не так - вось і прычына, калі верыць Брішцелю, што «футбалістаў добрых менш стала». У прыклад усім астатнім ён прыводзіць уласнага 10-гадовага сына - яму, маўляў, "нічога не трэба, ні кампутар, ні планшэт, толькі белы кругляш перад вачыма" (гаворка, калі што, пра мяч).
Ну а скончылася інтэрв'ю пытаннем Лісічкіна, па якім лёгка зрабіць выснову: для галоўрэда «Прэсбола» Радзіма - гэта там, дзе смачна кормяць. Хоць за падставу па палітыцы АБФФ, таго і глядзі, абрэжа «пайку».
