Гуляючы за мяжой, беларусы забівалі «Інтэру», «Рэалу», «Баварыі». Як жа файна гэта было!

Сёння беларускія футбалісты бачаць топ-клубы толькі па тэлевізары, а некалі яны ім забівалі. Няўдачы ў еўракубках і няздольнасць прабіцца ў вядучыя чэмпіянаты не дазваляюць спрычыніцца да высокага футбола. Што ж, жывем успамінамі. Сярод ахвяр – Ікер Касільяс, Олівер Кан і Енс Леман.

Аляксандр Хацкевіч, «Дынама» Кіеў

Калі і каму забіў: 14 сакавіка 2000 года ў вароты «Рэала» (2:2).

Сістэма розыгрышу ЛЧ-1999/00 адрознівалася ад той, па якой ён праводзіцца сёння: пасля першага групавога этапу ішоў другі групавы этап і толькі потым пачынаўся плэй-оф са стадыі чвэрцьфіналу. Першы этап кіяўляне з Аляксандрам Хацкевічам у складзе не без праблем, але прайшлі, выбраўшыся з квартэта з «Лацыё», «Баерам» і «Марыбарам», а вось далей чакалі «Баварыя» (фіналіст папярэдняга розыгрышу ЛЧ), «Рэал» і «Русенборг».

«Дынама» пачало з двух паражэнняў ад грандаў (па 1:2), але затым двойчы абгуляла нарвежцаў і да заключных тураў падыходзіла з шанцамі на 1/4 фіналу. Важна было абгуляць у гасцях «Рэал», які меў столькі ж пунктаў. За стартавыя 25 хвілін матчу на «Санцьяга Бернабеу» суддзя прызначыў ажно тры пенальці, але толькі адзін з якіх быў рэалізаваны: Рауль перайграў Аляксандра Шаўкоўскага, а следам ні Сяргей Рэбраў, ні зноў Рауль з «кропкі» не забілі. У канцы тайма госці адгуляліся: падачу з кутняга Валянціна Бялькевіча яго сябар-аднаклубнік Аляксандр Хацкевіч ператварыў у гол – яшчэ малады Ікер Касільяс уцёк закрываць бліжэйшую штангу, і беларускі хаўбек адпраўляў мяч у пустыя вароты (адзнака 6:00).

У пачатку другога тайма кіяўляне дзякуючы самастрэлу Фернанда Ера выйшлі наперад, але Раберта Карлас гарматным ударам са штрафнога зраўняў лік, і ў апошнім туры «Дынама» трэба было абгульваць «Баварыю» (тая ўжо выйшла ў плэй-оф) і чакаць, што «Русенборг» адбярэ пункты ў «Рэала». Украінскі клуб са сваёй задачай справіўся (2:0), але ў Тронхейме цуду не здарылася – «Рэал» перамог з мінімальным лікам дзякуючы голу Рауля і прайшоў далей, прабраўся да фіналу, а там не пакінуў шанцаў «Валенсіі» (3:0).

Васіль Баранаў, «Спартак» Масква

Калі і каму забіў: 25 верасня 2001 года ў вароты «Баварыі» (1:3).

Заўзятары «Спартака» са стажам да гэтага часу з болем успамінаюць групавы этап ЛЧ-2002/03, калі іх каманда прайграла ўсе шэсць матчаў з агульным лікам 1:18. Але не надта лепшым быў і папярэдні еўракубкавы год. У квартэце з «Баварыяй», «Феенордам» і «Спартай» масквічы ўзялі толькі два балы.

Асабліва «Спартак» пацярпеў ад нямецкага гранда, прапусціўшы за два матчы восем мячоў. Затое ў «Лужніках» (1:3) вызначыўся адзіным лігачэмпіёнскім голам за карʼеру беларускі хаўбек Васіль Баранаў. На 64-й хвіліне пры ліку 0:2 гаспадары зарабілі штрафны блізу варот Олівера Кана – Баранаў прашыў сценку і не пакінуў шанцаў галкіперу (адзнака 2:45).

«Баварыя» ў тым розыгрышы дайшла да чвэрцьфіналу, дзе саступіла будучаму пераможцу турніру «Рэалу».

Сяргей Гурэнка, «Пʼячэнца»

Калі і каму забіў: 19 студзеня 2003 года ў вароты «Мілана» (1:2).

Не здолеўшы замацавацца ў «Парме», перад стартам сезона-2002/03 беларускі абаронца перайшоў на правах арэнды ў «Пʼячэнцу», дзе нарэшце пачаў атрымліваць гульнявы час. У складзе «ваўкоў» Гурэнка і забіў свой адзіны мяч у Еўропе. У 17-м туры аўтсайдэр прыехаў да лідара чэмпіянату «Мілану». У першым тайме мячоў забіта не было, затое другі пачаўся з гола: беларус прыбег у штрафную Дзіды і замкнуў на далёкай штанзе навес Віторы Тоста (адзнака 4:42).

Аднак пунктаў камандзе гол Гурэнка не прынёс: ужо праз хвіліну Андрэа Пірла зраўняў лік, а праз 15 хвілін Рывалда прынёс гаспадарам перамогу. «Пʼячэнца» скончыла сезон 16-й і вылецела, «Мілан» жа не змог утрымаць лідарства і стаў толькі трэцім, затое ўзяў ЛЧ. Сам Гурэнка пасля сезону вярнуўся ў маскоўскі «Лакаматыў» і ў еўрапейскіх чэмпіянатах больш не гуляў.

Валянцін Бялькевіч, «Дынама» Кіеў

Калі і каму забіў: 21 кастрычніка 2003 года ў вароты «Арсенала» (2:1).

А ўжо праз паўгода пасля гала «Мілану» Гурэнка гуляў у групавым раўндзе ЛЧ, дзе апроч яго «Лакаматыва» квартэт В складалі «Арсенал», «Інтэр» і кіеўскае «Дынама». Каманды ўвесь этап прайшлі ў роўным тэмпе і перад заключным турам шанцы на плей-оф мелі ўсе чатыры калектывы. Па выніку, «Інтэр» і «Дынама» згулялі ўнічыю і праляцелі міма 1/8 фіналу, а «Арсенал» і «Лакаматыў» пайшлі далей.

Кіяўлянам не дапамагла ні перамога над масквічамі ў першым туры, ні перамога над лонданцамі ў трэцім туры. «Кананіраў» украінцы абгулялі дзякуючы дакладным ударам Максіма Шацкіх і Валянціна Бялькевіча, які скарыстаўся памылкай Енса Лемана (адзнака 3:04).

«Арсенал» у тым сезоне дайшоў да чвэрцьфіналу ЛЧ, дзе прайграў «Чэлсі», затое выдаў гістарычны сезон у АПЛ – там наогул абышоўся без параз.

Віталь Кутузаў, «Сампдорыя»

Калі і каму забіў: 9 студзеня 2005 года ў вароты «Інтэра» (2:3).

Перад стартам сезона-2004/05 «Сампдорыя» выкупіла беларускага форварда ў «Мілана» за 1,5 мільёна еўра. За першыя 15 тураў Кутузаў не забіў ні разу, але за снежань-студзень вызначыўся адразу трыма галамі. Спачатку вызначыўся ў матчы з «Лечэ» (4:1), а праз тур ужо забіў на «Сан-Сіра» «Інтэру». Пінчук выйшаў на замену на 73-й хвіліне, а на 83-й павялічыў перавагу сваёй каманды да двух мячоў, засмуціўшы Франчэска Тольда (адзнака 0:15). Класны ўдар форвард адсвяткаваў, стоячы на рэкламным шчыце.

Праўда, з 88-й па 93-ю хвіліны гаспадары забілі тройчы і з ног на галаву перавярнулі ход сустрэчы, забраўшы тры пункты. Той сезон «Інтэр» скончыў трэцім у чэмпіянаце і дайшоў да чвэрцьфіналу ЛЧ.

Віталь Кутузаў, «Бары»

Калі і каму забіў: 23 жніўня 2009 года ў вароты «Інтэра» (1:1).

Праз чатыры з паловай гады Кутузаў зноў забіў на «Сан-Сіра» «Інтэру», але ўжо як гулец «Бары». У першым туры сезона-2009/10 ён дакладным ударам па варотах Жуліё Сезара прынёс камандзе нічыю (1:1), праўда, той гол для яго так і застаўся адзіным у сезоне (адзнака 2:28).

Для «Інтэра» той сезон стаў адным з лепшых у гісторыі: падапечныя Жазэ Маўрынью аформілі трэбл, узяўшы і ЛЧ, і чэмпіянат, і Кубак.

Віталь Кутузаў, «Бары»

Калі і каму забіў: 7 лістапада 2010 года ў вароты «Мілана» (2:3).

Ну а апошні гол у сваёй карʼеры форвард аформіў у вароты «Мілана» у сезоне-2010/11, але не на «Сан-Сіра», а ў Бары. Як і з першым голам у вароты «Інтэра», гэтага не хапіла для перамогі: «расанэры» былі мацнейшымі 3:2, а ў выніку выйгралі і чэмпіянат (адзнака 2:01).

Аляксандр Глеб, «Вольфсбург»

Калі і каму забіў: 5 лістапада 2011 года ў вароты дортмундскай «Барусіі» (1:5).

Дзіўна, але адзінай топ-камандай, якой забіваў адзін з найлепшых футбалістаў у гісторыі Беларусі – дортмундская «Барусія», прычым здарылася гэта ўжо не ў праймавыя гады Глеба. Перад стартам сезона-2011/12 хаўбека ў арэнду ўзяў «Вольфсбург» – і апёкся: усяго чатыры матчы за паўгода.

Адзін з іх прыпаў на выезд у Дортмунд. Каманда Юргена Клопа была найлепшай на той момант у Нямеччыне і без праблем раскатала Глеба і кампанію, хоць беларус і забіў – 5:1 (адзнака 2:00).

БОНУС. Арцём Мілеўскі, «Дынама» Кіеў

Ураджэнец Мінска, выступаючы за кіеўскае «Дынама», паспеў забіць адразу двум грандам іспанскага/сусветнага футбола: «Рэалу» ў 2006-м і «Барселоне» ў 2009-м. Абодва матчы кіяўляне прайгралі і занялі ў сваіх групах ЛЧ апошняе месца.

На «Санцьяга Бернабеу» былі балючыя 1:5, якія злёгку падсаладзіў гол Мілеўскага ў вароты Касільяса (адзнака 0:53).

А з «Барселонай» у Кіеве Мілеўскі адкрыў лік на другой хвіліне ўдарам са штрафнога (дапамагла памылка Віктара Вальдэса), але госці адказалі галамі Хаві і Ліянэля Месі (адзнака 3:25).