Бамбардзір зборнай Беларусі хацеў шоу з пацешных матчаў з Расіяй – і парваў плячо, толькі атрымаўшы давер у топ-клубе
Траўма замест задавальнення.
Беларускі і расійскі гандбол ужо паўтара года пад міжнародным банам у адказ на вайну, якую з 24 лютага 2022 года працягвае Расія ва Украіне з выкарыстаннем тэрыторыі Беларусі. Але зборныя ўсё роўна праводзяць нейкія матчы – у асноўным адна з адной. Новую порцыю таварыскіх сустрэч мужчынскіх каманд у беларускім гандболе (расійская федэрацыя такіх гучных слоў не ўжывала) вырашылі пафасна назваць «суперсерыяй» – і гэта пры тым, што за апошнія дзесяць гадоў ні адна з каманд не трапляла нават у топ-8 на чэмпіянатах Еўропы і свету.
За афішай стаялі проста тры спарынгі ў пачатку лістапада ў Магілёве, Гомелі і Мінску (у наступным годзе павінны згуляць яшчэ ў Расіі). Тры перамогі атрымала зборная Беларусі – 32:28, 27:26, 25:22. Тут трэба сказаць, што ў расіян з-за траўм не даехалі чацвёра гульцоў асновы – зрэшты, і трэнер беларускай каманды Юрый Шаўцоў стараўся больш давяраць маладым гульцам з ЧБ, выпускаючы ўсіх сабраных з-за мяжы лідараў часцей ужо ў другой палове сустрэчы. Заставаўся незадаволены гэтым адзін з найлепшых гандбалістаў Беларусі цяпер Мікіта Вайлупаў, які заявіў, што дзеля прыбыцця ў зборную «правёў амаль 15 гадзін у дарозе – не для таго, каб пляскаць у далоні». Але часу на пляцоўцы праваму крайняму хапіла, каб з адрывам стаць найлепшым бамбардзірам сваёй каманды ў «серыі» з 16 мячамі на рахунку. Пры гэтым, мяркуючы па словах гандбаліста, сапернікам ён быў не ўражаны.
«Асабіста маё меркаванне – мы ў зборнай Расіі павінны выйграваць без якіх-небудзь цяжкасцяў. Па ростэры, па матывацыі, па тактычных, тэхнічных і фізічных кандыцыях – мы павінны іх абыгрываць», – сказаў Вайлупаў.
У чым матывацыя ў пару бана? У інтэрв'ю дзяржТБ Вайлупаў адказаў і на гэтае пытанне – сэнс матчаў з расiянамі патлумачыў тым, што «трэба паказаць дзецям [у гандболе], што зборная жывая, што легіянеры прыязджаюць, з задавальненнем гуляюць», а сваім імкненнем назваў «шоу для гледачоў» на пляцоўцы. Праўда, паглядзець на матчы прыйшло не тое каб шмат людзей – пратаколы зафіксавалі 1280 чалавек у магілёўскай зале, 800 у гомельскай і 1900 на ўскраіне Мінска. Увогуле, «шоу» атрымалася вельмі лакальным і ўсё роўна пакінула пытанні, ці быў у ім сэнс.
А Вайлупаву, як аказалася, «задавальненне» гульні на беларускіх пляцоўках яшчэ і дорага каштавала. Неўзабаве пасля матчаў венгерскі клуб гульца «Веспрэм» нечакана заявіў, што ў размяшчэнні зборнай (якая нічога падобнага не паведамляла) гандбаліст атрымаў разрыў цягліц плечавага сустава, з-за чаго выбыў мінімум на два месяцы. Гэта можа негатыўна паўплываць на клубную кар'еру Вайлупава, у якой, здавалася, толькі ўсё стала наладжвацца. Гулец праводзіць у «Веспрэме» другі год – і па ходзе першага не карыстаўся асаблiвым даверам сербскага трэнера Маміра Іліча, нярэдка застаючыся ў запасе. У гэтым сезоне з гульнявым часам стала лепш, прагрэс у гэтым напрамку адзначыў і сам гандбаліст.
– Я патрапіў у адну з наймацнейшых каманд свету, у кагорту зорак. У першы год быў нейкі прэсінг, зараз яго нашмат менш. Іліч стаў мне больш давяраць, як і я яму. Ужо наладжаная адэкватная камунікацыя. Выдатная атмасфера ўнутры каманды. На паперы мы ўжо пераможцы Лігі чэмпіёнаў, засталося гэта проста даказаць, – бойка заяўляў Вайлупаў беларускаму дзяржТБ.
Зрэшты, такая смеласць падмацоўвалася вынікамі. У групе ЛЧ венгры выйгралі шэсць з сямі матчаў, сумарна закінуўшы аж 249 мячоў – больш за ўсіх (праўда, і па прапушчаных ідуць на трэцім месцы). Вайлупаў за свае шэсць матчаў (апошнюю перамогу здабывалі ўжо без яго) вызначыўся 20 разоў, а гэта шостае месца па камандзе. У другім туры групы гандбаліст увайшоў у сімвалічную зборную – пры тым, што трэнер стаў выпускаць Мікіту на пляцоўку толькі ў другім тайме матчу з «Манпелье». Але Вайлупаў за адведзены час закінуў шэсць мячоў – і 13:15 да перапынку ператварыліся ў перамогу «Веспрэма» 33:31.
На руку беларускаму гандбалісту хіба што каляндар – пасля матча чэмпіянату Венгрыі (там у «Веспрэма» няма ачковых страт) 9 снежня клуб чакае амаль двухмесячная паўза ва ўсіх турнірах, за час якой паспее прайсці чэмпіянат Еўропы, дзе Вайлупаў не згуляў бы ў любым выпадку. Магчыма, у лютым гулец зможа вярнуцца на ранейшыя пазіцыі ў клубе – хоць, вядома, ніякіх гарантый тут няма.
