Фанат Лукашэнкі без канечнасцяў запусціў акцыю пра «будучыню ў руках» – пра рукі Талай наогул кажа вельмі шмат
І нават прыкладваў (!) іх да станка.
4 студзеня ў сацсетках дзяржпрадпрыемства «Белмытсэрвіс» (займаецца, уласна, афармленнем дакументаў для лукашэнкаўскай мытні) абвясцілі, што запускаюць «доўгатэрміновую акцыю» пад назвай «Будучыня ў нашых руках!». На першы погляд, бадзёры і энергічны неймінг, аднак калі прыгледзецца да праекту, узнікаюць падазрэнні: магчыма, гэта чыясьці злая іронія? Усё таму, што ў межах акцыі праходзіць серыя сустрэч з супрацоўнікамі «Белмытсэрвісу» рэжымнага параплыўца Аляксея Талая (і ўвогуле акцыя праводзіцца сумесна з фондам Талая).
У прамым сэнсе ў руках у Талая быць нічога не можа – адной рукі ў яго няма па плячо, другой па локаць. Прычым сам рэжымнік кажа, што ў раннім дзяцінстве (дакладны ўзрост у розных інтэрвʼю розніцца), калі яшчэ валодаў усімі канечнасцямі, прадчуваў, што іх пазбавіцца. А ў 16 гадоў пабег тушыць траву, якую падпалілі хлапчукі каля дому бабулі і дзядулі Талая. Як потым аказалася, у тым месцы ляжала міна часоў Другой сусветнай вайны, якая спрацавала ад агню. Выбух пазбавіў Талая ўсіх канечнасцяў, але пры гэтым сам юнак пасля доўгага знаходжання ў рэанімацыі і мноства аперацый застаўся жывы, што лекары нібыта называлі цудам.
Больш за тое, Талай не адчаяўся. Ён завёў уласны бізнес, неўзабаве сустрэў дзяўчыну, якая пагадзілася стаць ягонай жонкай – сёння Талай ужо ў другім шлюбе і зʼяўляецца бацькам чацвярых дзяцей. Пра ягоную гісторыю хутка сталі расказваць у газетах і на ТБ, і ў выніку самай прыкметнай дзейнасцю Талая сталі матывацыйны выступленні – ён заклікаў іншых не здавацца праз менш цяжкія праблемы ў жыцці.
Талай дае інтэрвʼю дзяржТБ у 2007 годзе
Актыўна зацікавіліся гісторыяй Талая і на Захадзе. Першыя пратэзы ў 2000-м яму зрабілі ў Нямеччыне, дзе ён доўга знаходзіўся на рэабілітацыі. Неўзабаве Талая запрасілі за акіян – пра яго гісторыю даведаўся амерыканскі мецэнат Роберт Харыс. У ЗША Талай пражыў каля года, наведаў амаль палову штатаў і наладзіў кантакты – потым адтуль дарылі ў Беларусь каляскі з электрапрывадам, якія Талай перадаваў дзецям з абмежаванымі магчымасцямі.
У 2016-м Талай прыйшоў у спорт – стаў параплыўцом. А ў новай сферы завёў і новыя знаёмствы – і ў 2018-м заснаваў уласны «дабрачынны фонд», як сказана на сайце Талая, разам з Беларускай федэрацыяй лёгкай атлетыкі «ў асобе Вадзіма Дзевятоўскага». Экс-малатабойца ў 2020-м выпадкова зацягнула ў жорны бесчалавечнай сістэмы, якую ён пасля гэтага перастаў падтрымліваць – і пазбавіўся ўсіх пасад.
Талай ж, наадварот, у 2020-м раскрыўся як заўзяты фанат рэжыму Лукашэнкі. «Матыватар» асабіста падтрымліваў «сілавікоў», удзельнічаў у аўтапрабегах за Лукашэнку, а таксама распавядаў, што збіццё мірных беларусаў – нібыта фейкі. У выніку Талай, не маючы юрыдычнай адукацыі, быў пастаўлены ў камісію па зменах рэжымнай «канстытуцыі», дзе на першым жа паседжанні стаў угаворваць Лукашэнку, што без яго рэжыму нікуды. За ўсё гэта і шмат што іншае ўдзельнік Паралімпіяды ў Токіа атрымаў сакрэтнае званне «галоўнага ябацькі белспорту».
Паралимпиец Талай дарил дремучие идеи для новой «конституции» – их не взяли, но проект и так смешной
Яшчэ больш раскрыўся Талай падчас вайны, якую з 24 лютага 2022 года працягвае Расея ва Украіне з выкарыстаннем тэрыторыі Беларусі. Параплывец і да таго ездзіў на ўкраінскія тэрыторыі, якія акупавалі прарасійскія сілы, а ў вайну толькі ўзмацніў сваю «дапамогу» ў тым кірунку і пашырыў вываз (якому і да таго спрыяў) украінскіх дзяцей на тэрыторыю Беларусі. Тут ім фактычна сціраюць украінскую самаідэнтыфікацыю, што на міжнародным узроўні прызнана формай генацыду. Права Украіны на дзяржаўнасць Талай наогул адмаўляе, заяўляючы, што «часта трэба спачатку загладзіць віну, як я – крывёй умыцца». Захад жа, з якога Талай калісьці атрымліваў дапамогу, стаў для параплыўца варожым.
Тым часам вакол Талая рэгулярна ўзнікае тэма рук. Самы прыкметны эпізод – узнагароджанне ў Лукашэнкі ў пачатку 2022-га, калі дыктатар, сыходзячы са сцэны, раптам сунуў букет параплыўцу, якому не было чым прыняць «прэзент» – тэрмінова дапамагаў хтосьці па суседстве.
Яшчэ ў 2021-м «Сельская газета», падпарадкаваная адміністрацыі Лукашэнкі, апісала стварэнне «ручніка-абярэга» – і заявіла, што сярод іншых і Талай, цытата, «прыклаў руку да станка».
Нярэдка гаворыць пра рукі і сам Талай. Напрыклад, у канцы 2022-га да Міжнароднага дня інвалідаў для Telegram-канала дзяржТБ заявіў, што людзі з абмежаванымі магчымасцямі, цытата, «павінны ўмець узяць жыццё ў свае рукі».
Тым не менш у 2022-м Талай, абураны сваім трапленнем за паездкі на акупаваныя Расіяй тэрыторыі Украіны ў базу «Міратворац», заявіў – відавочна, пра сябе, але чамусьці ў множным ліку, – што «змяшчаюць у расстрэльныя спісы людзей, інвалідаў без ног і без рук».
Узгадвае Талай пра рукі, і калі кажа пра іншых людзей. Вось у 2022-м яго прывезлі на «сустрэчу з юнымі спартсменамі» ў дзіцячым лагеры – і спікер заявіў, што ягоныя слухачы хутка «возьмуць у свае рукі стырно кіравання».
А ў 2023-м, выступаючы, паводле словаў СМІ, для «дзяцей з інтэлектуальнай недастатковасцю», Талай заклікаў іх рукі не апускаць.
Цяпер Талай пачаў удзельнічаць у акцыі са своеасаблівай назвай – «Будучыня ў нашых руках!».
Вам хочацца, каб будучыня, няхай нават у пераносным сэнсе, аказалася ў руках людзей такіх жа каштоўнасных арыенціраў, што і рэжымны параплывец?
