Кандрацьеў не рвецца сыходзіць (чаму б не зарабіць?), гульцы ім расчараваныя (ёсць падставы), замену шукае Юрэвіч (яго людзі пакуль жаданнем не гараць)
Скрыпчанка ўжо не такі відавочны прэтэндэнт.
Верагодна, матчы супраць зборных Швейцарыі і Румыніі ў еўракваліфікацыі - апошнія для Георгія Кандрацьева ў якасці галоўнага трэнера нацыянальнай каманды. Яго бязвыйгрышная серыя у афіцыйных сустрэчах дасягнула адзнакі ў 20 матчаў (у два заходы) - гэта антырэкорд сярод усіх трэнераў зборнай Беларусі.
1 перамога, 5 нічыіх і 18 паражэнняў - катастрафічны баланс. Па працэнце ачкоў (11,01%) горш, чым пры Кандрацьева, было толькі пры Міхаілу Вергеенку (5,1%).
Нягледзячы на жахлівую серыю і чарговыя балючыя паразы, сыходзіць у адстаўку Кандрацьеў не збіраецца. Зрэшты, за статыстыкай хаваюцца дастаткова цяжкая атмасфера ўнутры зборнай і пакутлівыя пошукі новага галоўнага трэнера.
"Трыбуна" спяшаецца з падрабязнасцямі.
Гульцы расчараваны тактычнымі рашэннямі Кандрацьева, а настрой у распранальні ніяк не спрыяе выхаду з піке
Мы ўжо разабралі апошнія матчы беларускай зборнай - Кандрацьеў некалькі разоў мяняў схему і беспаспяхова спрабаваў розныя варыянты.
На гульню супраць швейцарцаў трэнерскі штаб ізноў выкаціў фармацыю з трыма цэнтральнымі абаронцамі, хаця стартавы склад намякаў на магчымы камбэк да больш класічнай схемы з чацвёркай футбалістаў абароны.
Першапачаткова так і планавалася. Каманда рыхтавалася да першага матчу менавіта ў такім модулі (чацвёрка ў лінію), аднак у апошні момант Кандрацьеў вырашыў апусціць Аляксандра Сяляву ў ніжнюю лінію.
Аператыўная змена тактычнай схемы здзівіла і засмуціла футбалістаў. Блізкія да нацыянальнай каманды крыніцы распавялі "Трыбуне", што цяперашні трэнерскі штаб слаба рыхтуе гульцоў да матчаў.
Нічога не нагульваецца і не мадэлюецца, а тактычныя заняткі засноўваюцца выключна на разборы супернікаў - Кандрацьеў і асістэнты даносяць моцныя бакі апанента, але ніякай інфармацыі, што з гэтым рабіць, футбалістам не даюць.
Тыя, хто выходзіць на замену, не чуюць нічога акрамя банальных пажаданняў «пагуляць у футбол і не спалохацца» (часам не ў літаратурнай форме). Пры гэтым цікава, што 17 галоў з 51 зборная пры Кандрацьеве забіла дзякуючы футбалістам з лаўкі. З аднаго боку, гэта можна спісаць на чуйку трэнера. З іншага, не аднойчы зборная дадавала ў другім тайме, часцяком праз замены, а гэта выразны намёк на сістэмныя памылкі з першапачатковым планам на гульню або на яго адсутнасць.
Прадстаўнікі зборнай дастаткова цвяроза ацэньваюць свой узровень, аднак лічаць, што Кандрацьеў не робіць іх лепш - ні індывідуальна, ні як каманду.
Атмасфера і настрой у распранальні - так сабе. Няма адчування, што зборная ў яе цяперашнім выглядзе зможа выкараскацца з крызісу. Многія футбалісты прыйшлі да кансэнсусу, што нацкамандзе патрэбен новы трэнер.
Людзі з абоймы Юрэвіча пакуль не гатовыя прыняць зборную, а Скрыпчанка не задавальняе самога Юрэвіча
Важна разумець, што Кандрацьеў у руля нацыянальнай каманды - гэта спадчына мінулых кіраўнікоў АБФФ. Уладзімір Базанаў і Юрый Вяргейчык доўга трымалі на пазіцыі галоўнага трэнера Міхаіла Мархеля, але ў сітуацыі, калі зверху загадалі разбірацца, зрабілі ракіроўку на Кандрацьева, які быў асістэнтам Мархеля. Ужо тады насельнікі Дома футбола адзначалі, што гэтае класічнае рашэнне ў духу «памяняць нешта, глабальна нічога не змяняючы».
Пасля таго, як Анатоля Юрэвіча прызначылі куратарам белфутбола, быў запушчаны пошук новага трэнера для нацыянальнай каманды. У прэсе ўзнікалі прозвішчы Аляксандра Сяднёва і Арцёма Радзькова. Цалкам лагічна, паколькі абодвух можна назваць вучнямі Юрэвіча.
Сяднёў зараз заняты ў Казахстане, дзе працуе ў клубе «Ардабасы». Экс-галоўны трэнер "Руху", "Дняпра", "Белшыны", мінскага "Дынама" і "Савіта", паводле нашай інфармацыі, на дадзены момант не гатовы да таго, каб прыняць зборную і ўсяляк такія варыянты - сысці з клуба ў зборную або сумяшчаць - адкідае.
Радзькоў - цікавы малады трэнер, які рабіў класныя рэчы ў "Іслачы" і прызнаваўся найлепшым у сваім амплуа ў чэмпіянаце, але сам Арцём на дадзеным этапе кар'еры аддае перавагу занятасці ў клубе: штодзённая і сістэмная праца прыцягвае яго больш, а гэта, хутчэй, пра клуб, чым пра зборную.
Час пакажа, ці зможа Юрэвіч пераканаць кагосьці са свайго пула ўсё ж такі прыняць зборную, але проста цяпер Сяднёў і Радзькоў не гатовы ўвязацца ў гэта.
Вадзім Скрыпчанка, цяпер ужо галоўны трэнер мінскага "Дынама", доўгі час быў фаварытам на пасаду, але яго прызначэнне лічылася магчымым выключна пры ранейшым кіраўніцтве федэрацыі.
Юрэвіч не падзяляе высокіх адзнак на адрас Скрыпчанкі, хоць яго прозвішча ў кантэксце зборнай гучала ў калідорах Дома футбола ўжо пасля зменаў у структуры АБФФ. Зрэшты, нашыя крыніцы сцвярджаюць, што прызначэнне Скрыпчанкі ў фармаце сумяшчэння пры Юрэвічу практычна немагчыма.
Наступныя матчы зборнай - у сярэдзіне чэрвеня. Магчымы сцэнар, што на іх каманду зноў выведзе Кандрацьеў
І, такім чынам, абыдзе Бернда Штанге па колькасці матчаў на чале беларускай зборнай - іх стане 26 (у немца - 25).
Пошук новага галоўнага трэнера зацягваецца, але, па прызнанні нашых крыніц, працэс ускладнены зменамі на кіроўных пазіцыях АБФФ.
Справа нават не ў Мікалаі Шарснёве, які прыняў федэрацыю. Яшчэ да яго прызначэння было зразумела, што за ключавыя кадравыя перастаноўкі ў беларускім футболе будзе адказваць Юрэвіч - стаўленік так званага міністра спорту Сяргея Кавальчука.
Сэнс у іншым: папярэдняе кіраўніцтва (у большай ступені Вяргейчык) пакінула на ключавых пасадах - у нацыянальнай, маладзёжнай, юнацкіх зборных - сваіх людзей. Логіка простая - сваімі прасцей кіраваць.
Нацыянальная каманда - вяршыня айсберга, але, магчыма, Юрэвіч будзе рухацца іншым шляхам - ад падмурку да вяршыні. Кандрацьеў асуджаны, у яго няма будучыні ў нацыянальнай камандзе, але, пакуль да яго дабяруцца, пройдзе час, а пакуль гэта здарыцца, можна зарабіць. Хоць нешта прыемнае ў сітуацыі, калі ты заўсёды прайграеш, чуеш толькі крытыку і разумееш, што змяніць сітуацыю не здольны.
